Handelingen 25:13-27
Die Romeinse bestuurders zitten maar met de zaak van Paulus in hun maag. Felix had nog gehoopt er geld aan te kunnen verdienen, Festus wil de zaak gebruiken om in een goed blaadje bij de religieuze autoriteiten te komen. Pas eeuwen later heeft men bedacht dat onafhankelijke rechters, onafhankelijk van politieke en bestuurlijke belangen, veel en veel gezonder zijn voor de samenleving. Dan kunnen onschuldigen niet zomaar jaren in het gevan zitten omdat het politiek wel goed uitkomt. Dan kunnen er geen criminelen vrij rond lopen omdat ze vriendjes in de hoogste kringen hebben of hun misdaden plegen in het zogenaamde publieke debat. Aanvallen op de onafhankelijke rechtspraak dreigen ons steeds weer terug te brengen tot in de dagen van Felix en Festus, laten we er voorzichtig mee zijn.
In de beschrijving van het proces door Festus valt ook op dat het Sanhedrin, het hoogste bestuur van de Joodse Godsdienst niet een beschuldiging kan formuleren waar de Romeinse bestuurder mee uit de voeren kan. Het enige dat hij er van begrijpt is dat de ene partij gelooft dat Jezus van Nazareth leeft en de andere partij dat voor onmogelijk houdt. Misschien begint hier wel een beetje de scheiding tussen kerk en staat. Want als dat geloof, of het nu wel of het nu niet is, verder geen maatschappelijke gevolgen heeft dan heeft de maatschappij er ook verder niets mee te maken. Paulus wordt niet gevraagd naar wat dat geloof in een levende Jezus van Nazareth nu voor gevolgen heeft. De Romeinse bestuurders zouden er nog hard van kunnen schrikken als ze horen dat de Keizer daardoor alle macht verloren heeft en het onderscheid tussen vrijen en slaven vervallen is binnen de gemeenschap van de Weg.
Het gedeelte van het proces tegen Paulus dat we vandaag lezen speelt zich af in tegenwoordigheid van Koning Agrippa en zijn vrouw. Het zou hier moeten gaan over Koning Agrippa II, een zoon van Herodes Agrippa de eerste, die in hoofdstuk 12 van het boek van de Handelingen werd genoemd. Het koninkrijk van deze koningen lag ten noorden van het meer van Galilea. Hij moest er ook op toezien dat de priesters die aan de Tempel van Jeruzalem werden benoemd een beetje goed zouden kunnen opschieten met de Romeinen. Een conflict tussen de priesters en een rare prediker dat zo hoog opliep had daarom zijn bijzondere aandacht. Van politieke benoemingen in religieuze aangelegenheden gruwen we nu. Maar we laten een protestantse predikant rustig voorzitter worden van een politieke partij die er op uit is de rijken te steunen tegen de gerechtvaardigde verlangens van de armen. We zijn zover dat we zelf een oordeel kunnen vellen.
Het gekonkel van de machthebbers, die meer hun eigen belang dan het belang van hun onderdanen dienen, is van alle tijden. Uit het verhaal van Paulus zullen we moeten leren dat die opstelling van zogenaamde machthebbers geen invloed hoeft te hebben op de komst van het Koninkrijk van recht en vrede. Daar mogen we dus elke dag gewoon weer aan doorwerken, ook vandaag weer.