Psalm 107:33-43
33 Hij maakt van rivieren woestijn, van waterbronnen dorstig land, 34 van vruchtbare aarde zilte grond, vanwege het kwaad van de bewoners. 35 Hij maakt van woestijnen waterland, van dor gebied een bronrijke streek. 36 Hij laat daar wonen wie honger leden, zij stichten een stad, een woonplaats, 37 zaaien akkers in, planten wijngaarden, met een rijke oogst aan vruchten. 38 Zegent Hij hen, zij worden zeer talrijk en ook hun vee breidt zich uit, 39 zegent Hij niet, hun aantal neemt af, ze buigen onder de last van onheil en verdriet. 40
Hij stort schande uit over de aanzienlijken, Hij laat hen dolen in een woestenij zonder uitweg; 41 de armen
behoedt Hij voor slavernij, hun families maakt Hij talrijk als kudden. 42 Wie oprecht zijn, zien het met blijdschap, wie onrecht doet, moet zwijgen. 43 De wijze neemt dit ter harte en kent de trouw van de HEER.(NBV21)
De geest van Jezus werd Trooster genoemd. Nog een paar weken en we vieren de uitstorting van die Geest.Je blijft in zijn geest in staat de samenleving er op te wijzen dat de zorg voor de zwakke voorop dient te blijven staan. Soms kun je daar zelfs dan nog beter op wijzen. Door die storm heen, door die ellende heen blijven we volgens Psalm 107 in staat opnieuw de akkers in de zaaien, te oogsten, te delen en een samenleving op te bouwen op de fundamenten van recht en vrede.
Er zijn mensen voor nodig die hun angst voor onderdrukking, angst voor de dood, weten te overwinnen en het leven stellen boven macht. Vandaag staan we stil bij onze recente geschiedenis waar telkens weer mensen waren die zich verzetten tegen een dodende macht, machten die niet alleen mensen doden maar een hele samenleven. In een samenleving zoals bezongen wordt in deze Psalm is vrijheid, daar zorgen mensen voor elkaar in plaats van over elkaar te heersten. Die mensen uit onze geschiedenis leren ons dat we daar ook vandaag voor op moeten komen.
Het mooiste is dat we er vandaag mee kunnen beginnen. Als we ons maar blijven herinneren dat het voor iedereen altijd en overal het laatste moment kan zijn. Zoals het standbeeld van de vissersvrouw op de Boulevard in Katwijk aan Zee herinnert aan al die vissers die in de loop van de geschiedenis op zee zijn gebleven. Die geschiedenis is niet voorbij, dat is niet iets van vroeger, dat is iets ook van onze dagen, als mensen doodgaan en nabestaanden getroost moeten worden, of als we moeten voorkomen dat mensen doodgaan als we voor hen uit kijken en gevaren onderkennen.