Numeri 11:24-34
Het is nooit goed of het deugt niet. Probeer je wat verlichting te brengen dan hoort het niet of het gaat niet volgens de regels en dan heb je nieuwe problemen. De Tent der Ontmoeting, die we ook kennen als de Tabernakel, daar waar de Wet werd bewaard, werd opgesteld buiten de legerplaats. Daar moesten ze samenkomen en daar kregen de zeventig vertegenwoordigers van het volk te horen dat ze de macht van Mozes voortaan zouden delen. Die macht was direct religieus gekoppeld en dat delen maakte dus diepe indruk. Maar het nam ook de nodige spanning weg en de 70 gingen compleet uit hun dak. In het Hebreeuws staat er niet alleen dat ze profeteerden maar dat ze zongen als profeten, een extatische vorm van religieus beleven dat je ook vandaag de dag in het Midden Oosten nog tegen kunt komen. In Israel maakten ze daar geen gewoonte van want het gebeurde maar één keer staat er. Niet iedereen was naar de Tent van de Ontmoeting gegaan. Twee vertegenwoordigers waren in het legerkamp achtergebleven en dat hoorde dus niet! Die moest je opsluiten. De jonge Jozua, lijfwacht van Mozes, moest nog heel veel leren voordat hij de macht zou mogen overnemen. Die twee hadden het zo ook begrepen, ze deelden nu de verantwoordelijkheid maar ook het Goddelijke met Mozes. Was iedereen maar bereid op die manier voor het volk te zorgen. Want zo ging het niet natuurlijk. Toen ze eindelijk door hadden dat er ook de woestijn volop vlees te vinden is waren er bij die niet konden ophouden met schrokken en zich volproppen. En daar ga je dan vervolgens dood aan. In plaats van de kwartels te drogen, mee te nemen en te delen met wie het nodig heeft, schrok je zo veel mogelijk en zo snel mogelijk naar binnen. Daarom werd de plaats genoemd: Graven der Begerigen, de manier waarop de Nieuwe Bijbelvertaling vertaalt verbergt soms helaas de betekenis want Graven der Begerigen kennen wij ook. Denk maar aan de chauffeurs van de ASO bakken, de benzine of diesel slurpende auto’s die binnensteden vervuilen en verstoppen en zoveel brandstof verbruiken alsof er geen energiecrises is, het klimaat sneller veranderd als gedacht was en de olie echt opraakt in de wereld. Het zijn autobezitters die zich gedragen als de onverzadigbare verzamelaars van de kwartels in de woestijn. Alleen het eigen kortstondig genot telt en verder niets. In de Woestijn was de oplossing dat ze er aan dood gingen, mooi gezegd is dat hier: God straft onmiddellijk. Wij zouden zo’n geordende maatschappij kunnen zijn dat we de ASO bakken gewoon zouden kunnen verbieden. Dat doen we dus niet, wij beschermen de rijken, bij ons kunnen de oliemaatschappijen bekend maken dat de winsten nog nooit in de geschiedenis zo hoog zijn geweest. Bij ons gaan de armen in de wereld dood, omdat de prijzen van brandstof voor hen het eerst onbetaalbaar geworden zijn. De Weg van het volk Israel lijkt daardoor toch een betere weg om te gaan.