Jeremia 12:7-13
Dat kan dus, de God van Israël kan zijn volk verlaten. De God die zich bekend had gemaakt als “Ik zal er zijn zoals ik er zijn zal” is de God waarover met Psalm 22 geroepen kan worden “Miin God, Mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten” Het zijn deze psalmregels die Jezus van Nazareth aan het kruis zal aanheffen. We hebben inmiddels een paar keer gelezen waarom de God van Israël dat volk is gaan haten. Dat volk werd als een leeuw in het bos. Door vreemde goden achterna te lopen, door haar eigen kinderen te offeren in het vuur, was het niet meer het volk van de God van Israël. Dat volk was verdwenen, opgegaan in de omringende volken waarvan zij de cultus en cultuur had nagelopen. Het land overvloeiende van melk en honing was een land van distels en doornen geworden, een woestijn. De herders die het volk hadden moeten leiden aan grazige weiden hadden de wijngaard vernield en de akker zo laten vertrappen dat het een troosteloze woestenij werd. De troepen, vernietigende legers, die op Jeruzalem aantrekken worden door de profeet als een verslindend zwaard van de God van Israël gezien. De profeet kan niet anders. Immers die God is de baas van de wereld, er is geen macht die groter is dan die God. Niet de goden van de volken die optrekken tegen Israël zullen winnen, als er van Israël gewonnen wordt dan is het de eigen God die dat doet. Hyena’s zijn aaseters en zo gedroeg het volk van Israël zich, eerbied voor het leven was hen vreemd geworden. Alleen eigen gewin en eigen aanzien telden nog. En daarmee ligt er een brug naar onze dagen. Ook wij lopen de kans te verdrinken in de zucht naar winst en eigen aanzien. Ook hier is de eerbied voor het leven reeds lang verdwenen in de bioindustrie en de klimaatramp die zich langzaam voltrekt wordt door de laffe angsthazen die nu de regering gaan gedogen zelf ontkend. Winst en profijt zijn de goden waaraan alles ondergeschikt gemaakt wordt. Zelfs de zwaksten, de zieken, de gehandicapten moeten straks opgeofferd worden aan de winsten van bedrijven en het profijt dat de rijken daarvan hebben. Kinderen zitten in opvangvoorzieningen die er alleen op gericht zijn de kinderen te laten overleven, ontwikkelen en opgroeien zal te duur zijn. Is dat het einde van een samenleving die zou kunnen uitgroeien tot een Koninkrijk van God? Voor ons niet, Jeremia had de hoop op een terugkeer uit de ballingschap, op ooit een nieuw begin voor Israël. Wij kunnen zien op het kruis van Jezus van Nazareth. Daar speelt niet het verlaten zijn door God een hoofdrol maar de liefde. De liefde voor medegekruisigden, het mededogen met de daders van de kruisiging en de zorg voor de nabestaanden. Dat die liefde daar door de dood heen gedragen werd maakt het ons mogelijk door te gaan met de zorg voor de zwaksten, te laten zien dat dat de enige uitweg is uit de problemen van vandaag. Daar mogen we ons mee bezig houden, ook vandaag weer.