Exodus 9:13-26
Opnieuw worden Mozes en Aäron naar de farao gestuurd. Ditmaal wordt opnieuw de eis gesteld het volk te laten gaan om hun God te vereren. Maar nu worden er meer waarschuwingen aan toegevoegd. Voor het eerst krijgen de Egyptenaren de kans hun vee en hun bezittingen in veiligheid te brengen. Sommigen doen dit, anderen doen dat niet. Ook de ramp zelf wordt uitvoerig beschreven, het zal gaan hagelen zoals men nog nooit in Egypte heeft gezien. Eigenlijk krijgt die farao een bijzondere boodschap, jouw hart is net zo hard als de hagelkorrels die alles zullen vernietigen waar je van zou moeten houden, je vee, je slaven en je land. Maar uit de reactie van de hovelingen valt al de reactie van de farao op te maken. De hagel en de bliksem zullen de farao diep onder de indruk laten raken, maar gaan laat hij het volk niet. De plagen die Egypte treffen in de aanloop naar de uittocht worden in de 40 dagen voor Pasen op zondag ook in veel kerken gelezen. De kinderen krijgen er aparte verhalen en kleurplaten bij en de diaconie krijgt er van Kerk in actie, de diaconale dienst van de Protestantse Kerk Nederland, collectedoelen bij. In de projecten waarvoor op zondag wordt gecollecteerd wordt het lijden van de armen in de wereld in direct verband gebracht met de lezingen uit Exodus. Dat geldt ook voor de verhalen voor de kinderen. Zondag krijgen de kinderen een verhaal te horen over Dom Helder Camara, de bisschop uit Zuid Amerika die zoveel voor de armen heeft betekent. Toen de vissers uit Rio eens zonder vis kwamen te zitten omdat een fabriek de rivier had vervuild met giftig afval trok hij dag in dag uit in processie met de vissers naar de fabriek net zo lang tot er zoveel publiciteit was gekomen dat de fabriek niet anders kon dan de giflozingen stoppen. De collecte is voor een project in Zuid Afrika waar in een arm township de mensen leren om te koken met minder fossiele brandstoffen zodat ze geld besparen en de co2 uitstoot verminderen, via een biogasinstallatie wordt ook de verlichting verbeterd. De armoede wordt beperkt en de kansen om uit de armoede te komen vergroot. De gedachte hierachter is dat de verslechtering van het klimaat als eerste de armen treft. Dat sluit aan bij het verhaal uit Exodus dat we vandaag lezen, daar staat dat de gerst- en vlasoogst verloren waren gegaan. En voor de armen werd gerstebrood gebakken met olie dat uit vlaszaad was geperst. Tarwe en spelt bleven gespaard in de hagel en onweersstormen, maar tarwe en spelt was bestemd voor het brood voor de rijken. Ook de farao en zijn hovelingen moeten leren dat kennelijk de armen het eerst het slachtoffer worden van natuurgeweld. In elk geval zullen wij ons dat steeds moeten realiseren. In ons rijke land bestaat de mogelijkheid om nieuwe technologie te ontwikkelen om de schade aan het klimaat te beperken of zelfs achterwege te laten. Dat zullen we moeten doen ten behoeve van de armen en die technologie zullen we ook met de armen moeten willen delen. Dat project voor Zuid Afrika van Kerk in Actie is daar een eerste voorbeeld van, tegelijk ook een eerste mogelijkheid om de boodschap uit het Bijbelgedeelte van vandaag in praktijk te brengen.