Exodus 9:8-12
De reactie van de God van Israël komt de Egyptenaren steeds dichter op de huid te zitten. Mozes en Aäron moeten vuisten vol as uit een oven nemen en als Mozes dat in de lucht gooit krijgen mensen en dieren etterende puisten. Beestachtig gedrag van de mensen maakt dat ze even vatbaar worden als de beesten en dezelfde ziektes krijgen. We spreken over vuisten vol as omdat die manier van vertalen de aggresiviteit van de reactie op de voortdurende weigering het volk te laten gaan het beste tot uitdrukking brengt. Ook de Statenvertaling en de Naardense Bijbel vertalen al met vuisten vol as en niet zoals de Nieuwe Bijbelvertaling met een handvol as, dat klinkt toch veel vriendelijker en om het modern te zeggen: veel te soft. Nu worden voor het eerst ook heel uitdrukkelijk de Egyptische magiërs zelf slachtoffer van de machtsdemonstratie van Mozes en Aäron. In het begin was het nog beperkt gebleven tot hun staven die, eenmaal veranderd in een monster, opgevreten waren door de, in een monster veranderde, staf van Aäron. Ze hadden al moeten toegeven niet te kunnen wat Aäron en Mozes konden maar ze kunnen zich er ook niet meer tegen wapenen of beschermen. Er wordt ook niet meer gesproken of gevraagd. Mozes en Aäron gaan naar de farao, halen de as uit de oven, gaan voor de farao staan en dan gooit Mozes zijn as in de lucht. Daar zijn de etterende puisten. Nu was uitslag met brandende blaren niet ongewoon in Egypte, maar deze etterende puisten gingen stappen verder zeker als mensen en dieren getroffen werden door dezelfde ziekte. Voor de Hebreeën zal dit een herinnering te weeg brengen die hen later de wetten voor onreinheid doet formuleren, wetten die wij kennen als de wetten tegen de huidvraat. Zoals de Egyptenaren mocht immers niemand worden. Er hoeft dan ook niet meer gesproken te worden, de farao weet heel goed wat Mozes en Aäron willen en Mozes en Aäron weten dat het de Egyptenaren steeds duidelijker zal worden dat de God van de Hebreeën een machtig God is die niet te weerstaan is, slaven komen altijd vrij, slavernij is nooit eeuwig vol te houden, maar dat zolang de farao niet zelf wordt aangepakt deze zal blijven weigeren het volk te laten gaan. Wij denken nog wel eens dat de afhankelijkheidsrelatie waarin wij de armste volken op aarde gevangen houden voorlopig nog wel even zal kunnen blijven duren. Zelfs in ons eigen land denken sommigen dat ze vol kunnen houden dat de meerderheidscultuur die hier is beter is dan de minderheidscultuur die zich heeft aangediend. Niemand is beter dan een ander is de boodschap van de Bijbel, ja als het er op aan komt zijn we zelfs niet meer dan de dieren, we kunnen de zelfde etterende puisten krijgen. Je zelf beter vinden dan anderen brengt je alleen maar in problemen. Je zult vanuit gelijkwaardigheid samen een samenleving moeten zien te vormen. Afwijzen en uitsluiten, afhankelijk houden en de baas proberen te blijven, leidt uiteindelijk alleen maar tot geweld en ellende, het leidt tot de dood. De Bijbel roept ons op te kiezen voor het leven, ons te voegen in de bevrijding van de slaven, om samen te delen en samen echt een samenleving te vormen waarin alle mensen tot hun recht komen. Daar mogen we vandaag weer mee beginnen.