Exodus 8:12-15
Eerst had het water gestonken, toen het in bloed veranderd was, en nu stonk het land, van al die dode kikkers. Aan de vruchtbaarheid in Egypte zat een luchtje, nog erger eigenlijk, de Egyptische vruchtbaarheid stonk. En het kon nog erger, het stof op de grond, daar waar het voedsel op verbouwd moest worden, daar waar je over moest lopen en je waren over moest vervoeren, veranderde in stekende muggen, kriebelende insecten. De vertaling is onzeker maar dat het vervelend is geweest mag voor zeker worden aangenomen. Mensen en dieren werden er door geplaagd. En kriebelende steekmuggen irriteren behoordelijk, dan komt er bij menig mens geen vriendelijk woord meer uit. Dieren worden er dan ook nog zeer onrustig en onhandelbaar van. In een samenleving zonder auto’s en treinen, die van transportdieren afhankelijk is raakt alles in wanorde. Zelfs de Egyptische magiërs kunnen niet zoveel onheil veroorzaken, ook zij moesten toegeven dat er achter Mozes en Aäron een machtige God schuil moest gaan. Maar die God van de Hebreeëen laat zich niet kennen door onheil en daarom verstarde de Farao opnieuw, pas als er mensen aan te pas komen en dat komt steeds dichter bij de farao van Egypte dan kan bevrijding volgen. Het lijkt voor ons soms een heel oude geschiedenis waar we vandaag de dag toch maar weinig vruchten van kunnen plukken. Ons stof zal toch niet in wriemelende beestjes veranderen? Behalve dan in de rapporten van een eerbiedwaardige organisatie als de RIVM, het rijksinstituut voor volksgezondheid en milieu. Die waarschuwt voor bacterieën die bestand zijn tegen de felste anti-biotica. Onder de microscoop zijn ook dat wriemelende beestjes en ze komen voor bij kippen, beesten die zich de hele dag het liefst in de stof wentelen. Komt dat omdat ook aan onze vruchtbaarheid een luchtje zit? Het lijkt er wel op. In onze economie worden boeren gedwongen dieren niet te houden op een mens en dierwaardige manier maar alleen te letten op de hoogste opbrengst. Slavenarbeid lijkt nog humaan als je ziet onder welke omstandigheden dieren soms gehouden worden. Het geld dat wij in onze economie verdienen stinkt soms net zo als de rivier en de grond in Egypte. We worden er ook net zo ziek van blijkt uit de jongste onderzoeken. Natuurlijk, we wisten dat kleding en schoeisel door soms zeer jonge kinderen onder erbarmelijke omstandigheden worden gemaakt. We weten al langer dat voedingsproducten uit arme landen verbouwd worden door boeren die er nauwelijks iets voor betaald krijgen, alleen de Fair Trade probeert daar een uitzondering op te vormen. We weten eigenlijk ook wel dat veel van de dieren in onze voedingsindustrie pas na marteling en veel lijden de supermarkt bereiken om geconsumeerd te worden. Maar we vormen nog steeds geen massa aktie voor rechtvaardige handelsaccoorden met de armsten in de wereld en voor een mens en dierwaardig houden van dieren in onze voedingsindustrie. We schrikken misschien van het rapport over resistente bacteriën, vragen politici een keer om een maatregel en halen verder onze schouders op en doen als de farao van Egypte. Ook wij zullen dus bevrijd moeten worden van de slavernij van hebzucht en gemakzucht. Het is goed dat we daar vandaag mee kunnen beginnen.