1 Korintiërs 8:1-13
Er is een hoop bijgeloof in de wereld. We dragen geen rugnummer 13, lopen niet onder een ladder door en noem maar op. Ook al geloven we niet echt dat het onder een ladder doorlopen ongeluk brengt of dat het nummer 13 een invloed kan hebben op ons welbevinden, we kijken wel uit. Zo lezen heel veel mensen, ook christenen, toch altijd even een horoscoop als ze die tegenkomen. Want al kunnen de sterren geen invloed hebben op onze persoon of onze toekomst het is toch frappant wat je allemaal te lezen krijgt. Ook in de dagen van Paulus was dat al zo. En is het in onze dagen zo dat iedereen wel weet dat bijgeloof niet helemaal te vertrouwen is, in de dagen Paulus was al die afgoderij, al dat bijgeloof, gebaseerd op echte religies met deftige tempels en hele mooie beelden van goden. Wij kennen dat alleen nog van het Rijke Roomse Leven. Kerken vol beelden van zogenaamde heiligen die zogenaamd zouden kunnen bemiddelen tussen gelovigen en God. Beelden waarvoor je kaarsjes zou kunnen aansteken en heiligen waarnaar je een schietgebedje zou kunnen opzenden. Ook dat is allemaal bijgeloof. Alleen de Liefde voor God geeft echt geloof want je naaste liefhebben als jezelf is de enige godsdienst die ook werkelijk hout snijdt. In het Korinthe waar Paulus een gemeente had gesticht waaraan hij deze brief schreef speelde het offervlees een rol. Dat vlees werd in de Tempel geofferd aan een godheid en een deel van dat vlees werd in die Tempel, of op de markt verkocht. Het eten van dat offervlees verbond je dan met die godheid alsof je met die godheid aan tafel ging en dus ook door die godheid beschermd en geholpen zou worden. In sommige Christelijke kerken geloven ze nog vandaag de dag dat je bij de gezamelijke maaltijd van gelovigen niet oefent in het breken van brood en delen ervan met de armsten, in het voeden van de hongerigen door jezelf weg te schenken, maar daar doet men heel vroom alsof je een stukje van het lichaam van Jezus van Nazareth zelf opeet. Ook bijgeloof dus. Hetzelfde soort bijgeloof als dat wat Paulus hier bestrijdt. Want als je weet dat het niet waar is dan is het eten van offervlees gewoon het eten van vlees en het kan best dat je helemaal niet in die bijgelovige onzin geloofd. Zelfs dan kun je bijvoorbeeld best weten wat je sterrebeeld is. Maar als je met Paulus het bijgeloof wil bestrijden en mensen brengen op de Weg van Jezus van Nazareth dan houdt je je verre van sterrebeelden, kaarsjes branden voor een beeld, schietgebedjes en het eten van brood dat zogenaamd veranderd is. Dan breek je het brood met de gemeente als oefening in het breken van brood met de hele wereld. Dan is elke kerkelijke maaltijd een teken dat de rijkdom en het voedsel in de wereld nog steeds niet eerlijk verdeeld zijn en dat we daarvoor nog hard moeten werken. Bijgeloof kan ons daarvan alleen maar afleiden en dat willen we ook een ander niet aandoen.