Joël 4:9-21
Â
Zwaarden tot ploegijzers was een actiegroep tegen de atoombewapening en de overmatige bewapening van de Navo. In Nederland deed de groep van zich spreken door op de treden als defencers. Dat laatste woord is een Engelse woordspeling, het verbindt de defence, verdediging, samen met fence, wat hek betekent tot iets als onthekken. De groep knipte dan ook de hekken rond vliegbases door en klom op vliegtuigen die atoomwapens konden vervoeren. Soms werden die vliegtuigen ook opzettelijk beschadigd zodat ze niet meer konden vliegen. De oproep om zwaarden tot ploegijzers om te smeden komt van de profeet Jesaja. Atoomwapens zijn een bedreiging die door iedereen gevoeld wordt. Als een atoombom is geworpen kan het land lang, zeer lang, misschien zelfs voor eeuwig, niet meer worden gebruikt. Slachtoffers blijven ook lang, zeer lang na het bombardement, nog vallen. Atoomwapens zijn dan ook wapens waar je je als het nodig is met geweld tegen moet verzetten vond de actiegroep. De bedreiging kwam van de wapens die waren opgeslagen op onze eigen vliegvelden. Joël roept op tot het omgekeerde. Als de sprinkhanen al het eten hebben opgegeten en de buurlanden komen om je vrouwen en kinderen tot slaaf te maken en te verkopen dan wordt het tijd de nutteloze ploegen om te smeden tot nuttige wapens die je vrouwen en kinderen en je land beschermen tegen de rovers. We schreven al dat er in het Soedanese Darfur zo’n situatie is waar wapens nodig zijn om de rovers van vrouwen, kinderen en land te verdrijven en de mensen die er horen te ploegen, te zaaien en hun vee te verzorgen weer te laten leven in vrede. De volkeren van de wereld lijken te aarzelen om krachtig in te grijpen. De macht van machthebbers en de eigendommen van de rijken, zijn bijna onaantastbaar. Hoeveel armen er ook aan kapot gaan ingrijpen is er bijna niet bij. Ook in Afghanistan was het de bedoeling om onze wapens in te zetten om daar het stelen en roven van de armen tot einde te brengen, nu het volk er eigen militairen heeft, moeten we ons afvragen of ze het nu niet zelf kunnen. Of het nu speculanten zijn in onze grote steden die kantoren en woningen laten verloederen om er belastingvoordeel uit te halen en ter bescherming waarvan nu het kraken strafbaar moet worden gesteld, of dictators die kinderen en huurlingen gebruiken om arme boeren te onderdrukken en uit te buiten, ingrijpen op grond van de Wet, die op Sion een Tempel kreeg en in Jeruzalem bewaard, blijft soms maar al te vaak uit. Geen wonder dat Joël roept dat het begint te donderen op de Sion, dat deed het ook toen de Wet van recht en rechtvaardigheid, de Wet van de liefde, werd gegeven in de woestijn. Bij elke ramp zijn er TV marathons met amusement en informatie om ons te doordringen van de noodzaak samen te delen. Voor de armen in Darfur is die uitgebleven. De veiligheid van hulpverleners kon nooit voldoende gegarandeerd worden. Eerst moet de vredesmacht van de Verenigde Naties effectief opgetreden zijn. Of er dan nog inwoners van Darfur over zijn moeten we maar afwachten.
