Lucas 6:1-11
Â
Het antwoord op de vraag die hier bovenstaat is dat je zelf de baas bent over wat mag en niet mag op de Sabbath. Dat vertelt de schrijver van het Lucas Evangelie ons tenminste. Wij hebben de Sabbath vervangen door de zondag omdat we op de eerste dag van de week de bevrijding van de dood door Jezus van Nazareth gingen vieren. En vieren maakt vrij. Toch hebben christenen heel lang hun vinger opgestoken als er iets werd gedaan waarvan ze dachten dat het niet mocht. Dat eten van die zendelingen in opleiding die achter Jezus van Nazareth aanliepen, waar dit verhaal over gaat, en dat genezen door Jezus van Nazareth waren uitzonderingen. Maar in de hele strenge toepassing van de Wet zoals de Farizeeën dat deden, en veel Joden later zouden gaan doen, mocht je zelfs op de Sabbat niet koken en moest je dat een dag ervoor doen. Dat er in een ziekenhuis moet worden gewerkt op Zondag dat is ook nog te begrijpen al moet er dan wel zondagsdienst gedraaid worden, ook verplegend personeel verdient met enige regelmaar op de zondag een vrijde dag. Het hoogst nodige moet worden gedaan en verder niet. Jezus van Nazareth zet op een aantal plekken in de Bijbel de liefde voor de mens tegenover dit strafrechterlijk denken. Wat wel of niet mag hangt niet af van de regeltjes maar van de mens die schade lijdt of het nodig heeft. Dat betekent niet dat er geen waarde moet worden gehecht aan één vrije dag in de week. Juist die dag waarop we allemaal vrij zijn en alleen de hoogst nodige arbeid wordt verricht is van belang voor alle mensen, gelovig of niet, of ze bij een kerk horen of niet. Wanneer anders kunnen we allemaal samen komen en maaltijd houden. Als we allemaal op een andere dag in de week vrij zijn komt daar nooit meer wat van terecht. Als er dan ook nog veel mensen zijn die ’s avonds moeten werken, of ’s nachts, dan zien we elkaar in de samenleving eigenlijk nooit meer. Samen Werken en Samen Leven kan dan misschien nog wel, we komen elkaar immers in de file nog wel tegen, maar Samen Delen is er helemaal niet meer bij. En van Samen Leven achter autoruitjes is natuurlijk niet zo heel veel sprake. Samen Delen van plezier, van een maaltijd, van een goede sportwedstrijd, van de schoonheid van de natuur, van kennis, inkomen en macht het is allemaal onmogelijk geworden als we op zeven dagen in de week en op alle 24 uren van de dag ergens aan het werk zijn en die zeven dagen en die 24 uren onder elkaar verdelen zonder een dag te reserveren voor allemaal samen. Van de nieuwe regering mag verwacht worden dat de liefde voor mensen weer boven regels van winst en profijt gaan en dat aan koopzondagen en eindeloos werken grenzen worden gesteld. Daar mogen we met ons stemgedrag ook wel op letten. Economisch maakt het niet veel uit. Er is op zondag niet iets te koop dat op de zes andere dagen van de week ook niet te koop is. En kan die koopzondag niet verdwijnen dan moeten we via koopstakingen op zondag en onze vakbonden maar in aktie komen voor die grenzen. Zodat we ook op de zondag het goede kunnen doen, met elkaar ook kunnen overleggen waar het moet onze samenleving heen moet. Langs elkaar heenleven en ieder voor zich brengt in elk geval maar weinig goeds.
