Psalm 18:1-20
Vandaag beginnen we te lezen in een bijzondere Psalm. Dit lied komt namelijk ook op een andere plaats in de Bijbel voor. Je kunt het nalezen in 2 Samuel 22. Daar staat het lied na het verhaal hoe de laatste nakomelingen van Saul zijn omgekomen en na het verhaal hoe David en zijn leger Filistijnse reuzen heeft verslagen. Die laatsten hadden zoveel indruk gemaakt dat het leger David smeekte om niet meer tegen de Filistijnen ten strijde te trekken omdat ze anders wel eens verslagen zouden kunnen worden. Het lied in 2 Samuel 22 kent maar een paar kleine afwijkingen en de vraag is dan voor geleerden wat de oorspronkelijke tekst is. Die vraag is niet onbelangrijk want als je beweert dat de Bijbel van kaft tot kaft letterlijk genomen moet worden dan moet je ook kunnen zeggen welke tekst nu door David is uitgesproken. Gemakkelijker is het om aan te nemen dat de Bijbel gegroeid is. Er was een overwinningslied dat vele malen gezongen is in Israël. De grootste overwinningen werden door het volk aan David toegeschreven zodat ook dit lied in het verhaal van David terecht is gekomen. En zoals het gaat met liederen die eeuwen lang door een volk gezongen worden, er willen dan wel eens kleine verschillen insluipen. Om het lied te begrijpen is een Joodse overlevering bij deze Psalm misschien behulpzaam. Die zegt dat één van beide teksten door David is geschreven toen hij nog jong was, hij droeg die tekst altijd bij zich en herschreef de tekst toen hij oud geworden was. Dat zou kunnen, na dit lied staat in 2 Samuel een lied dat heet de laatste woorden van David te zijn. En de Psalm zelf is een lied dat overwinningen buiten de macht van de overwinnaar plaatst. Dat wat je bereikt hebt heb je nooit op eigen kracht kunnen bereiken, daar moet een hogere macht aan te pas gekomen zijn. De dichter is duidelijk onder de indruk van alles wat hem is overkomen. Het ingrijpen en de redding van de vijanden is alsof er een vulkaan is uitgebarsten met rook en vuur die de vijanden in één klap vernietigde. Wie het verhaal van David nog eens doorleest, van de dag dat hij Goliath versloeg tot de dag dat hij in de armen van Batseba overleed als een oude man, die zal zien dat het zeker niet een vulkaanuitbarsting is geweest die de zwakke herder David tot een machtig vorst heeft gemaakt. Maar wie zich indenkt dat een herdersknaap, zevende zoon van een boer uit een klein dorp, zich opwerkt tot een geliefd vorst van zijn volk, die ontzag heeft ingeboezemd bij de omringende volken, kan begrip opbrengen dat die geschiedenis diepe indruk maakt en aan het ingrijpen van een hogere macht wordt toegeschreven. Het is als de romantische Amerikaanse verhalen over krantenjongens die miljonair werden. Het lied leest zich als een roman en in de oorspronkelijke Hebreeuwse tekst worden dan ook nogal wat woorden gebuikt die je in liederen niet zo vaak tegenkomt maar des te meer in verhalen. Voor ons is de boodschap eigenlijk dat als wij ons richten op die hogere macht door te doen wat die vraagt, je naaste liefhebben als jezelf, dat er dan ook voor ons een wereld te winnen valt. Niet als we koning willen worden of minister president, maar als we onze naasten in de hele wereld willen liefhebben en willen delen van wat we hebben met hen die het nodig hebben. Dan behoort de hele aarde ons toe, ook vandaag weer.