Lucas 6:39-49
Â
Het zijn overbekende woorden die we vandaag lezen. Over de splinter en de balk, over het niet oordelen en over de blinde die de blinde niet kan leiden zonder dat beiden in dezelfde kuil vallen. Want in aanloop naar verkiezingen moeten we wel oordelen over anderen. Over mensen die ons voorhouden dat zij het beste met ons mensen voorhebben. Het gedeelte dat we vandaag uit de Bijbel lezen kan ons helpen bij het maken van een keuze voor de verkiezingen. Het Bijbelgedeelte borduurt immers voort op het gegeven dat we het goede moeten doen omdat van het kwade nooit iets goeds kan komen. Het borduurt voort op het uitgangspunt van de Wet van de Woestijn dat je je naaste lief moet hebben als jezelf. Het borduurt ook voort op de wetenschap dat ieder mens fouten maakt, jij net zo goed als je naaste. Dat het echter niet gaat om bij de fouten te blijven staan maar juist om het goede voor elkaar te krijgen. . Niet bezig zijn met wat er slecht is, maar, zoals het verhaal van Mattheüs vertelt, de hongerigen eten geven, de naakten kleden, de gevangenen bezoeken, de bedroefden troosten. Uiteindelijk gaan dan de blinden zien en de lammen lopen. Uiteindelijk wordt dan zelfs de dood overwonnen en worden alle tranen gedroogd. En nou niet roepen dat niemand meedoet en dat iedereen bezig is zelf rijk te worden. Dat is nu de balk in het eigen oog en de splinter in die van de buurman. Zorg dat je zelf het goede doet en niets dan het goede, maak mensen om je heen enthousiast voor het goede en laat ze meedoen, dan verdwijnen zowel de balk als de splinter. Uiteindelijk lezen we hier in het Evangelie van Lucas ook over het fundamentalisme. Nu voert het fundamentalisme dat we vandaag de dag in de wereld ontmoeten meestal tot lijden voor onschuldige mensen maar in het Evangelie staat toch een heel ander soort fundamentalisme dan het soort dat we doorgaans in het dagelijks leven tegenkomen. Meestal zien we tegenwoordig mensen die hun eigen levensovertuiging tot het fundament van de hele wereld willen maken en uiteindelijk daarvoor alles en iedereen willen uitroeien dat met hun eigen levensovertuiging in strijd is. Jezus van Nazareth roept op om een eenvoudig principe tot fundament van je eigen leven te maken. Namelijk de regel dat van kwaad niets goeds kan komen en van goeds niets kwaads. Of iets goed of kwaad is merken we aan de uitwerking op de mensen. Ons soort fundamentalisme is dus niet iets wat we anderen opleggen maar wat we onszelf opleggen. Dat maakt dat ons huis op een rots staat, dat we nooit bang hoeven te zijn dat het weggespoeld zal worden door maatschappelijke veranderingen. En dat mogen we ook tot uitgangspunt nemen bij de verkiezingen. Is het goed? Niet goed voor onszelf misschien, maar is het goed voor de armen, voor de armsten op aarde en de armsten in ons eigen land? Staat de zwaksten voorop? Maakt het blinden ziende, doven horende en zet het lammen weer in beweging, is er zorg voor de weduwe en de wees? De armsten in de wereld wonen in Afrika, hoe zit het dus met ontwikkelingssamenwerking, gaat die voor of achteruit? Als er verbeteringen zijn zullen we die veranderingen verwelkomen, we letten immers alleen op het goede. Omdat we stem willen zijn voor de armen, gaat daar de stem heen van hen die een fundament onder hun leven leggen zoals Jezus van Nazareth dat bedoelde.
