Lucas 24:44-53
We lezen vandaag het Bijbelgedeelte van de kleinste feestdag van de Christelijke Kerk, Hemelvaartsdag. Het is ook een jonge feestdag want het duurde tot de vierde eeuw voordat de veertigste dag na Pasen gevierd werd als de dag waarop de Heer naar de hemel opsteeg. Daarvoor was de terugkeer van de Heer naar zijn Vader nauw verbonden gebleven met Pasen. Lucas, de enige die over de Hemelvaart spreekt, vertelt het verhaal dan ook in één adem met het Paasverhaal. Zelfs een uitstorting van de Heilige Geest, ons Pinksterfeest, op de Apostelen staat tussen Pasen en Hemelvaart in. Pas in het boek van de Handelingen lezen we over het grote Pinksterfeest dat we tien dagen na Hemelvaart zullen vieren. De betekenis van het feest is in de loop van de eeuwen afgenomen. Het verhaal past natuurlijk zeer wel in een wereldbeeld waarbij een platte aarde wordt overkoepeld door een hemel in de hoogte en wat wij tegenwoordig weten van de aarde en het heelal ziet er toch wel heel anders uit. Wie vandaag de dag nog gelooft in een platte aarde wordt van harte uitgelachen. In de jaren 60 van de vorige eeuw kwamen vertegenwoordigers van de vereniging de platte aarde nog wel eens spreken bij studentenverenigingen om de studenten een avond van kostelijk vermaak te schenken. Er is dan ook wel voorgesteld om Hemelvaartsdag maar in te wisselen voor een Islamitische feestdag. Maar voor de kerk, voor gelovigen heeft Hemelvaartsdag toch een bijzondere betekenis. Met Pasen wordt het geloof beleden dat Jezus van Nazareth leeft en zeker niet dood is, maar langzaam breekt toch de realiteit door dat Jezus van Nazareth niet meer onder ons is. Vage belijdenissen als zou hij zitten ter rechterhand Gods vanwaar hij zal komen om te oordelen de levenden en de doden zeggen niet zo heel erg veel over wat we dan tot die tijd met Jezus van Nazareth aanmoeten. Nu dat staat ook in dit verhaal. Het begint met de Schriften, de Wet, de Profeten en de Psalmen die moeten we zien te begrijpen. Daar staat al dat de bevrijding van de mensen van slavernij en angst gepaard zal gaan met lijden en sterven, maar ook met opstaan uit de dood. Daar staat in elk geval dat het er om gaat dat alle volken zich naar Jeruzalem gaan richten en daar moeten die Apostelen, zendelingen betekent dat, ook van vertellen te beginnen in Jeruzalem. En dan loopt het uit op de terugkeer vanuit Betanië, het huis van de armen, naar Jeruzalem, de stad van Wet van God en de verheerlijking van Jezus van Nazareth. Daar liggen dus de sleutels voor wat wij zonder Jezus van Nazareth, in afwachting van zijn terugkeer moeten doen. Jeruzalem staat voor zijn Wet van heb uw naaste lief als uzelf. Dat zullen we zelf in praktijk moeten brengen, dat zullen we moeten uitdragen en daar zullen we alle volkeren van de wereld van moeten zien te overtuigen. Dat betekent dus dat we ons actief moeten bezig houden met de armen onder ons, vrede sluiten met de vreemdelingen onder ons, en moeten opkomen voor alle armen en mensen die lijden over de hele wereld. Pas als wij het tot een normale gewoonte weten te brengen dat mensen voor elkaar opkomen, dat mensen met elkaar weten te delen, dat mensen niet bang voor elkaar zijn en elkaar recht doen dan komt die Jezus van Nazareth terug, dan komt de hemel op aarde, daar mogen we vanaf vandaag weer aan werken.