Psalm 106:1-15
Â
Vandaag zingen we mee met het begin van Psalm 106. Een lofpsalm, te beginnen met “Hallelujah”, of wel “God zij geloofd”. Bij ons is Hallelujah enigszins versleten. Te pas en te onpas wordt het gebruikt. Maar daarom is het misschien extra goed eens naar de Bijbelse manier te kijken waarop het daar wordt gebruikt. Want gaat deze psalm wel over God? Of gaat de Psalm over de mensen en met name over de zangers. Als gezongen is over de machtige daden van God dan worden de mensen die zich aan het recht hebben gehouden gelukkig geprezen, vooral zij die telkens weer rechtvaardig zijn. We hebben ooit al eens in het boek Deuteronomium kunnen lezen dat het gaat over het offeren waarbij je een gedeelte voor de armen en de vreemdelingen moest over hebben. Daar gaat het om respect ook voor de mensen die het verkeerd hadden gedaan en gestraft moesten worden.Daar leren we dat je bereid moet zijn de straf zelf te ondergaan die je voor een ander voorstelt. Daar gaat het om verantwoordelijkheid, ook van bestuurders, voor de misdaden die onder hun ogen gepleegd konden worden. Daar gaat het om de oogst en om het hebberig binnenhalen ervan en het laten staan van een vergeten schoof en het laten liggen van gevallen aren voor de armen en de vreemdelingen. Daar gaat het ook om het respect voor de dieren die voor je moeten werken. Dat recht levert, zo zingt de Psalm, de bevrijding van de slavernij en het binnentrekken in het beloofde land op. Voortdurend vergeten we het, voortdurend realiseren we ons dat we er nog lang niet zijn. Dat is niet nieuw, dat is niet vreemd. Het volk dat uit de slavernij in Egypte werd geleid begon al te mopperen toen ze voor de Rode Zee stonden. Toch werd in de Rode Zee een doorgang gemaakt en verging de Farao en al zijn strijdwagens. Toen kon het volk zingen, maar op de hele tocht door de woestijn stak het gemopper steeds weer de kop op. Zo ook bij ons. Ingrijpende maatregelen zijn er nodig om de financiële crisis te bestrijden. Maar telkens als maatregelen worden voorgesteld om de rijken mee te laten delen ten gunste van de armen dan steekt er een storm van verontwaardiging op. En om te voorkomen dat het volk echt gaat nadenken wordt er geprobeerd naast een krant die ons voorliegt een omroep op te richten die positief nieuws alleen over het eigen land gaat brengen. Delen met mensen die hongeren en slachtoffer zijn van oorlog en uitbuiting is er dan niet meer bij. Gelukkig dat wij met die Wet van de woestijn, die ons in het boek Deuteronomium werd voorgehouden, elke dag opnieuw kunnen beginnen, elk moment zelfs kunnen we opstaan uit de dood en verder trekken naar het Koninkrijk van God, al zingend desnoods.
