Hebreeën 12:25-13:6
Was dat maar waar, dat na het gerommel en gedonder op de berg Horeb, toen de God van Israël het volk toesprak, de aarde nog eenmaal had gebeefd. Hier wordt wel heel aardig een uitspraak van de profeet Haggaï aangehaald maar aardbevingen maken we immers met grote regelmaat mee tot verdriet van de vele slachtoffers die elke aardbeving weer kost. Maar gelukkig wordt uitgelegd wat de schrijver bedoeld. De aarde zal namelijk nog éénmaal beven voor er een nieuwe hemel en een nieuwe aarde zal zijn. Naar die boodschap moeten we voortdurend luisteren. Vandaag of morgen kan het zover zijn. Nu zal dat wel meevallen want ook de brief aan de Hebreeën is al een aantal eeuwen geleden geschreven, maar leven alsof vandaag de laatste dag van ons leven is lijkt niet erg ongezond. Niemand kan de toekomst voorspellen en een aarde achterlaten die wat beter en rechtvaardiger is dan de aarde die je aantrof bij je geboorte geeft en goed gevoel, daar mag je God dankbaar voor zijn. En om die aarde een beetje beter achter te laten zijn er een aantal raadgevingen die je ter harte kunt nemen of waarover je met anderen in gesprek kan gaan. Let wel dat het geen wetten zijn die in een soort wetboek staan opgeschreven en waarover later nog eens een rechtzaak met aanklager, verdediger en rechter gevoerd zal worden rond de vraag of je je er wel of niet aan hebt gehouden. Het zijn raadgevingen voor de jonge gemeenten in het Romeinse Rijk waar ook wij vandaag nog wat aan kunnen hebben. Allereerst de oproep tot oecumene. Daar verstaan we de eenheid tussen de kerken onder. Daar is de onderlinge liefde het eerst verloren gegaan waardoor er een versplintering is ontstaan. Willen we de richtlijn van Hebreeën in de praktijk brengen dan zullen de kerken weer naar eenheid moeten streven. Dan kan ook de gastvrijheid een grotere betekenis krijgen. Niet meer mensen uitsluiten om wat ze geloven maar proberen de Christelijke naastenliefde te laten zien door maaltijd te houden met mensen die niet bij jouw groep of land horen maar die te gast zijn en misschien wel hun leven lang je gast blijven. Zelf zijn we immers ook vreemdelingen omdat we echt al bij een ander Koninkrijk willen horen. Dat je je huwelijk in ere moet houden is vaak uitgelegd als een verbod op echtscheiding. Dat staat er dus niet. Misschien is het soms beter te scheiden dan getrouwd te blijven en betekent een scheiding dat de trouw en de liefde waarvoor het huwelijk staat beter in ere gehouden worden dan bij het instand houden van en huwelijk dat eigenlijk voorbij is. Over geldzucht hoeven we het na de financiële crisis niet te hebben, al lijkt de financiële wereld niet te willen leren van de ramspoed die ze nog dagelijks voor heel veel mensen veroorzaakt heeft. Laten wij dus werken aan dat nieuwe Koninkrijk, ook vandaag weer.