Psalm 119:129-136
Dat hoor je toch niet vaak meer, dat de geboden uit de Bijbel een wonder zijn. Dat je ze met je hart moet volgen is al meer bekend. Maar waarom zou je ze een wonder noemen? Een wonder is immers iets dat je niet verwacht en dat ook niet gewoon te verklaren is. En het gevolg van het volgen van wetten en regels is immers het ontstaan van recht en orde. Daar waar wetten en regels ontbreken of niet worden nageleefd ontstaan onrecht en wanorde en de bedoeling van God bij de schepping was orde scheppen. De aarde was woest en ledig en God maakte scheiding tussen dood en leven, licht en donker, aarde en land. Daarmee en daardoor werd de chaotische wereld een wereld waarin mensen konden leven, chaos werd geschapen tot mensenland. Wat is dan het wonder waar in deze psalm over wordt gezongen? Het wonder is dat de geboden van God niet tot verstarring leiden maar tot beweging. Onze menselijke wetten staan in grote dikke wetboeken die voor eenvoudige mensen niet te lezen zijn. Naast die wetboeken zijn er nog dikkere commentaren op de wetten en nog dikkere en grotere verzamelingen uitspraken van rechters die de jurisprudentie vormen. Je kunt in het leven geen stap meer zetten en geen hap meer doorslikken zonder met een wet te maken te hebben. De wetten van God zijn een verademing. Geen dikke boeken met wetten die we niet meer snappen. De tien kernwoorden snappen we zo goed dat bijna iedereen daar wel een aantal van uit het hoofd kent, niet moorden, niet stelen en niet bedriegen zijn bijna wetten die onze menselijke wetten vooraf gaan. Maar het allereenvoudigste te snappen is de samenvatting van de Wet, heb Uw naaste lief als Uzelf. Dat is geen wet die tot verstarring leidt, dat is een wet die in beweging zet, in beweging naar een ideale samenleving, een wereld waar God zelf wil komen wonen, waar alle tranen zijn gedroogd en de dood niet meer is. Die wet zet niet alleen de enkele gelovige in beweging maar iedereen op de hele wereld, daar kan ook iedereen aan meedoen. Voor die Wet is dan ook maar één rechter nodig, God zelf. Die Wet is een licht op je levenspad, alle beslissingen laten zich toetsen aan die Wet. Komen mensen door jouw handelingen tot hun recht? Wordt er gedeeld met de armsten? Worden de zwakken beschermd? Worden de hongerigen gevoed en krijgen de vermoeiden rust? Was iedereen maar zover dat we de wereld langs die wet konden inrichten. Maar ook al is het niet zover we kunnen er elk moment weer mee beginnen. Dat mag van die God van Israël, dat heet ook in deze Psalm “genade”, als je echt die Wet wil naleven dan kun je daar elk moment opnieuw mee beginnen en als je er opnieuw mee begint dan zijn je fouten uit het verleden vergeven voor zolang je je aan die Wet houdt. Daarom moet je die Wet van de God van Israël ook echt je gangen laten sturen, dan loop je niet de kans uitgeleverd te worden aan het kwaad. Er wordt in dit gedeelte zelfs gevraagd bevrijd te worden van de onderdrukking van mensen. In onze welvaartsmaatschappij, onze vrije democratie, lopen we het risico ongevoelig te worden voor de pijn van onderdrukking. Het lijkt er immers op dat we zelf niet worden onderdrukt. Maar als we iedereen op deze wereld beschouwen als broeders en zusters, directe familie, dan is de pijn van iedereen die wordt onderdrukt ook onze pijn. Dan leren we waar en hoe de Wet van God wordt geschonden, waar dus mensen worden geschonden. Dan springen de tranen je in de ogen want de pijn van broeders en zusters leert ons dat de Wet van God niet wordt onderhouden. Daar zullen we dag en nacht voor moeten strijden, daarvoor moeten we opstaan en op Weg gaan, ook vandaag weer.