Leviticus 23:23-25
Gelukkig nieuwjaar. Voor velen zal dit wat merkwaardig klinken maar het is de eerste dag van de zevende maand volgens de Joodse Kalender en dan is het nieuwjaar. De Joodse Kalender is een andere dan de onze, het is een heel oude kalender en men heeft dan ook een andere jaartelling. In elk geval heeft men niet de Christelijke jaartelling, die begint rond het jaar van de geboorte van Jezus van Nazareth. De Joodse jaartelling begint op het moment dat God van de chaos een mensenwereld heeft gemaakt, een wereld waar mensen samen konden leven. Om je te herinneren dat de aarde die we bewonen een geschenk is van het goede, God zag immers dat het goed was, schallen op de eerste dag van de zevende maand de hoorns weer eens extra. Die eerste dag van de zevende maand is een rustdag, een Sabbath. Want een Sabbath is meer dan alleen een dag van niks doen. Het is ook een zorg voor het leven dat je is toevertrouwd, want niet alleen je personeel mag niet werken, ook de dieren die voor je zorgen, de os die voor je ploegt en de ezel die je graan naar de markt brengt, mogen niet voor je werken. Die dieren kreeg je toen God van de chaos een mensenwereld maakte en op die nieuwjaarssabbath mag je dus God extra dankbaar zijn door te zorgen voor de rust van allen die aan je toevertrouwd zijn. De bazuinen klinken overigens regelmatig in de Tempel in Jeruzalem. De priesters bliezen daar op de bazuinen waarop de levietenkoren, begeleid door de citers een psalm aanhieven. Maar hier staat dat overal de hoorns moeten schallen. Niet om een leger tot een oorlog op te roepen, zoals ook wel gebeurd is, maar om een feest aan te kondigen, het feest van het nieuwe jaar. Dat nieuwe jaar van een mensenwereld, de wereld van de God van heb-uw-naaste-lief-als-jezelf, mag de hele aarde mee beleven. Iedereen zal er immers van profiteren. Dat volk Israël vierde het nieuwe jaar niet op de manier van de andere volken van de oudheid. Die vierden het nieuwe jaar voordat er gezaaid werd in het voorjaar. Daar moesten de goden tot vruchtbaarheid verleid worden. Het verhaal van Israël begint bij God die eerst de aarde tot mensenwereld riep en die aan de mensen gaf. Israël vierde het nieuwe jaar daarom in de herfst, als de oogst was opgeslagen. Dan immers kan iedereen van de aarde gaan leven. Dat was ook de betekenis van de Sabbatsrust. Daarom herinneren Christenen zich de bazuinen uit het boek van de Openbaring van Johannes. In dat visioen klinken de hoorns bij de komst van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde, als God zelf weer op deze aarde komt wonen. Een gelukkig nieuwjaar wensen betekent dus in Bijbelse taal, hard werken aan die nieuwe aarde.