2 Petrus 3:10-18
Het laatste deel van de Tweede Brief van Petrus lezen we vandaag. Het einde van de tijden zal zeker wel eens komen maar ze komt als een dief in de nacht. Je kunt wel fantaseren hoe die dag er zal uitzien. Zon en Maan vergaan, bergen vallen om en zeeeën vallen droog. Onvoorstelbare gebeurtenissen. Het idee van de briefschrijver is dat we moeten gaan leven of het ons morgen al zal gebeuren. Want het einde der tijden is in de beleving van deze briefschrijver ook het begin van een nieuw tijdperk. Een nieuwe hemel en een nieuwe aarde zullen de huidige vervangen. En op die nieuwe aarde zal gerechtigheid wonen. In de Openbaring van Johannes heet het dan dat God zelf zijn tenten op deze aarde zal spannen. En waar willen we bij horen dat is de vraag. Willen we horen bij de oude aarde, de aarde van uitbuiting, honger en hebben en graaien, of willen we horen bij de nieuwe aarde, die van gerechtigheid en vrede, daar waar alle tranen gewist zullen zijn. Die nieuwe aarde is niet iets van de toekomst, of zelfs van na onze dood. Dat zou te gemakkelijk zijn. Het is geen opium voor lijdende mensen die daardoor hun lijden wat gemakkelijker kunnen dragen. Die nieuwe aarde is een visioen dat we vanaf nu tot werkelijkheid kunnen brengen. Dat werkelijkheid wordt als iedereen meedoet, maar waar we ook telkens weer, elke dag, elk moment weer opnieuw mee mogen beginnen. Die nieuwe aarde is de norm die we kunnen leggen naast onze eigen beslissingen en die van het bestuur dat ons regeert, in de stad, in de provincie, in het land, in Europa en in de Wereld. Daarom mogen we de komst van conferentie over Afghanistan toejuichen, de kans dat het einde der tijden ons aantreft in vrede neemt daardoor toe. De kans dat gerechtigheid zal worden gedaan aan onze Afghaanse zusters en broeders neemt daardoor toe. Daar mogen we ons allemaal voor inspannen en dat hoeven we niet over te laten aan een enkele minister van Buitenlandse Zaken en zijn ambtenaren. Maar ook bij de plannen voor het bestrijden van de economische crisis zal de nieuwe aarde de maat moeten zijn van de oplossingen. Daar zal immers de honger zijn verdwenen die nu nog het Afrikaanse continent teistert. Daar zal alle ziekte zijn verdwenen ook de aids in Afrika. Bij alle maatregelen die genomen moeten worden zullen eerlijke handelsverhoudingen en overdracht van noodzakelijke kennis voorop moeten staan. De Tweede Brief van Petrus was maar een korte brief. En helemaal op het einde verwijst die brief naar alle brieven van Paulus die ook in de Bijbel zijn opgenomen. Daar kunnen we de rest in lezen, vooral ook hoe we in onze eigen steden en dorpen gemeenschappen kunnen vormen die het licht van die nieuwe aarde nu al laten schijnen. Natuurlijk zijn er mensen die er graag zelf een slaatje uit slaan en er macht en aanzien aan willen ontlenen. Dat is de oude aarde, waar macht en aanzien, rijkdom en welvaart de normen zijn. In de nieuwe aarde gaat het om het lot van de minsten, de armen, de hongerigen. Dat zijn onze normen en waarden.