Matteüs 7:21-8:1
Er is natuurlijk een discussie over wat je wel en niet mag zeggen in ons land. Mag je je tegenstanders “wetsverkrachters” noemen? Soms lijkt het er op dat dat niet mag. Jezus van Nazareth nam geen blad voor de mond als het ging om mensen die zich mooi voordeden maar niets wilden betekenen voor de minsten in de samenleving. Hij voorzag dat ook zijn beweging zulke mensen aan zou trekken, profeten die de mensen schuldgevoelens aan zouden spreken, gebedsgenezers die in grote zalen op fraai verlichte podia mensen zouden bewegen weer te gaan lopen of hen het gevoel zouden geven van een ernstige ziekte genezen te zijn. Wetsverkrachters zijn het. Het “heb-uw-naaste-lief-als-uzelf” wordt door die mensen met voeten getreden. Het gaat hen om eigen eer en aanzien, om macht ook over mensen, macht die soms tot in slaapkamers toe moet worden uitgeoefend. Als je de Wet volgt van naastenliefde dan bouw je pas je leven op een rots. Het fundament van een huis is meestal onzichtbaar, net zo onzichtbaar als naastenliefde hoort te zijn. Die liefde valt in de samenleving wel op. Christenen werden er aan herkent, ze namen slaven op, beschouwden mannen en vrouwen als gelijken en keken niet op afkomst of tongval. Iedereen kon meedoen aan dat beginnende koninkijk van Jezus van Nazareth. Maar ze lieten zich er niet op voorstaan. Ze stonden niet op markten en in de Tempel op podia wonderen te doen. Nee toen Petrus en Johannes bij de Tempel een lamme bedelaar tegenkwamen verontschuldigden ze zich omdat ze geen goud of goed voor de bedelaar hadden, alleen maar het woord van Jezus: Sta op!. Dat woord hebben we ook vandaag voor mensen die verlamd zijn door economische uitbuiting, die geen weg meer zien in het leven door de druk van alle dag. Sta op! Bouw je huis niet op aanzien en uiterlijk vertoon, dat is drijfzand. Wie vandaag populair is wordt morgen verguisd en is overmorgen vergeten. Een zogenaamde genezing in een warme zaal met veel licht en vrolijk gezang kan morgen weer over zijn. Alleen wat gebouwd wordt op Liefde, de liefde zoals van Jezus van Nazareth ons wordt verteld in de Bijbel, is blijvend en duurzaam. En juist met genezingen, als Jezus van Nazareth iemand weer een plaats gaf in de samenleving, de ogen opende voor de mogelijkheden die een mens gegeven zijn, dan juist droeg hij de mensen op te zwijgen over zijn persoon, geef de eer aan God maar niet aan mij beklemtoonde hij keer op keer. Daarom mogen in navolging van hem ook kleine eenvoudige bescheiden mensen, die niet zoveel geld hebben of niet zoveel kunnen en kennen, meedoen in zijn koninkrijk. Iedereen kan iemand lief hebben als zichzelf, ook vandaag nog steeds.
Het komt me bekend voor.