Leviticus 3:1-5
1 Wie een vredeoffer wil aanbieden en daarvoor een rund neemt, mag een koe of een stier nemen, maar het dier dat de HEER wordt aangeboden mag geen enkel gebrek hebben. 2 Degene die het offer aanbiedt, moet zijn hand op de kop van het dier leggen en het slachten binnen de omheining van de ontmoetingstent, waarna de priesters, de zonen van Aäron, het bloed tegen de zijkanten van het altaar gieten. 3 Een deel van het vredeoffer moet als offergave aan de HEER worden aangeboden: het vet rond de buikholte en al het vet aan de ingewanden, 4 de beide nieren met het niervet bij de lendenspieren, en de kleinste lob van de lever, die samen met de nieren moet worden verwijderd. 5 De zonen van Aäron verbranden dit alles samen met het brandoffer dat op het houtvuur op het altaar ligt, als een geurige gave die de HEER behaagt. (NBV)
De term “vredeoffer” wordt ook wel vertaald als “gemeenschapsoffer”. Vrede is niet alleen de afwezigheid van oorlog maar vrede is een nieuw begin van gemeenschapsvorming. Pas als het vrede is kun je weer samenwerken. Pas als het vrede is dan kan de een voor de ander zorgen. En een dergelijke vrede is een geschenk van God waarvoor je dankbaar kunt zijn. Nu is dit offer niet alleen een dankoffer maar ook een offer waarmee je aan God laat weten echt vrede met de ander te willen. Waarin je laat weten dat vrede het meest vruchtbaar is en het meeste welvaart oplevert.
Het vet dat hier in hoofdzaak wordt geofferd is een teken van rijkdom, van vruchtbaarheid. Er zijn mensen die zwemmen in het vet, de psalmdichter klaagt zelfs dat de onrechtvaardigen zwemmen in hun vet. Mensen die hun “vet” de vruchten van hun arbeid en bezit ophopen behoren over het algemeen tot de onrechtvaardigen. Delen juist van je rijkdom brengt de wereld meer vrede en geluk. Dit gemeenschaps- of vredeoffer maakt dat aan iedereen duidelijk. Daarom is het een offer dat met de grootste zorgvuldigheid door de offeraar en de priesters moet worden uitgevoerd.
Over het algemeen zullen de priesters het overgebleven vlees opeten. Maar er zijn ook passages in de Bijbel aan te wijzen dat het vlees door een familie of zelfs door de volksgemeenschap wordt gegeten. De eenheid van de familie of de eenheid van het volk wordt daarmee gevierd. Ook de rituele maaltijd die volgens Deuteronomium door de familie met de knechten, de slaven, de armen en de vreemdelingen bij de Tempel moet worden gevierd leen zicht voor het nuttigen van het vlees dat overblijft bij een vredes of gemeenschapsoffer. Vrede is altijd gemeenschap vieren, ook in onze dagen.