Genesis 25:1-18
Uiteindelijk zijn Izaak en Ismael gelijk. Samen begraven zij hun vader. Hun andere halfbroers zijn kennelijk met hun moeders vertrokken. Alle zonen van Abraham zijn stamvaders van volken en volgens dit verhaal zijn alle volken behalve die van Egypte eigenlijk afstammelingen van Abraham. Wij hebben nog wel eens de neiging om een eigen volk bovenaan te zetten. Vroeger ontstonden er steekpartijen als er tijdens een jaarlijkse kermis in een dorp vreemden opdoken. We willen nu eenmaal graag onder elkaar zijn. Die bekrompen dorpsmentaliteit zijn we nog steeds niet helemaal kwijt. Onze regering geeft daarin ook niet het goede voorbeeld. Natuurlijk hoeven we niet iedereen in ons land toe te laten maar Ruud Lubbers, oud minister president, stelde eens terecht de vraag waarom we daarover zo krampachtig moeten doen.
Als we mensen de kans geven hier een aantal jaren te wonen, vanwege werk, of studie, of omdat ze vluchteling zijn en ze niet direct terug kunnen, dan is het toch mogelijk om te bezien of ze misschien onze samenleving verrijkt hebben? Uit het verleden zijn daarvan genoeg voorbeelden te geven. Ooit kwamen hier de Batavieren de Rijn afzakken, de Romeinen hebben steden als Nijmegen gesticht, de Koning van Hispanje hebben we lang geëerd, Willem de Zwijger was van Duitse afkomst en ons vorstenhuis is al generaties lang gevoed door mensen uit het buitenland. Ooit kwamen hier ook Spanjaarden en Italianen naar toe om te werken maar sinds Spanje en Italië lid zijn van de Europeese Unie kijken die wel uit. Voorlopig moeten we het doen met Polen en straks met Roemenen en Bulgaren.
Nederland kan zich verbonden weten met vele volken, en als we leren met ze te delen worden we er nog rijker van ook. De krampachtigheid waarmee nu vreemdelingen worden geweerd is niet Nederlands, maar dorps. Het brengt ook niet alleen leed toe aan de betrokken vreemdelingen maar ook aan hen die in de loop van die vele jaren een relatie met ze hebben opbouwd. Het vervreemd mensen van een overheid waarvan ze de beslissingen niet meer mee kunnen maken en waarvan ze de beslissingen net zo onmenselijk vinden als ze in onze jongeste geschiedenis van een bezetter waren. Het wordt tijd die bekrompenheid te begraven. We kunnen daar zelf een begin mee maken door in onze buurt, in onze gemeente ruimte te scheppen voor vreemdelingen en contact met ze te leggen, samen een buurtmaaltijd houden of zo. Elke dag kunnen we een nieuw initiatief nemen, ook vandaag weer.