Jesaja 60:10-14
Je zult net de vreemdelingen uit je land hebben verwijderd omdat je nu eenmaal niet van vreemdelingen houdt. Die hebben maar rare geloven, spreken je taal niet en hebben gewoonten en opvattingen waar je niks van moet hebben. En dan komt er een profeet die namens God komt vertellen dat het die vreemdelingen zijn die je stad weer moeten opbouwen. Ja die zelfs zullen zorgen voor je welvaart. In onze dagen zouden we denken dat die profeet werkt bij de Oeso, de Europeese organisatie voor economisch en sociaal onderzoek. Die vergelijkt de landen in Europa op economisch gebied en heeft al een aantal malen gewaarschuwd voor een al te hard anti-vreemdelingenbeleid. Volgens de Oeso zullen we vreemdelingen hard nodig hebben om onze gezondheidszorg op peil te houden en voldoende te verdienen om de pensioenen te betalen. Maar de schrijver van het boek van de Profeet Jesaja heeft nog nooit van de Oeso gehoord. Die ging ook niet over zijn land Israel en zijn stad Jeruzalem. Hier gaat het er om dat Jeruzalem weer het hart van de wereld wordt. In de poorten van de stad wordt in het Oude Testament recht gesproken. Als de poorten nooit gesloten worden dat zwijgt de stem van het recht nooit meer. Het recht dat aan mensen wordt gedaan volgens de Wet van de Liefde, de Wet van delen met elkaar. Daarom komt de rijkdom van vreemde volken de stad binnengestroomd en buigen de koningen zich naar de stad van het recht. Volken die niet meedoen zullen ten onder gaan. Het wordt een vruchtbare stad waar de den, de kamperfoelie en de cipres zullen bloeien en geuren. De bomen van de Libanon, toen het daar nog vrede was, de planten en bomen die je rond de Middellandse Zee in overvloed kunt vinden en die ook een heerlijke geur verspreiden. Het zijn de planten die tot hun recht komen als er goed voor gezorgd wordt. En voor deze planten zul je rust en vrede moeten kennen om er goed voor te kunnen zorgen. Daar staat Jeruzalem als symbool voor in de Bijbel. Het is de stad van de Heer staat er. Het staat er als erkenning dat die onderdrukkers uiteindelijk niet de macht hebben maar dat de macht uiteindelijk berust bij die ene Heer, die God van de Wet van heb je naaste lief als jezelf. Daarom klinkt hier het Sion van de Heilige van Israel. Dat wat “heilig” is, heel en volmaakt, dat is die Wet die ooit in de woestijn ontdekt was door het volk Israel. Toen ze, als een hoop ontsnapte slaven, tot de ontdekking kwamen dat je pas kunt overleven als je onvoorwaardelijk op elkaar kunt rekenen. Die ervaring hadden ze opnieuw opgedaan in de ballingschap. Die ontdekking blijkt bestemd voor heel de bewoonde wereld.