Hebreeën 12:1-13
Het is een leerschool zegt de brief aan de Hebreeën. Eerlijk delen en je naaste liefhebben als jezelf gaat niet vanzelf. Er is ook een zekere dapperheid voor nodig. Soms om te zeggen wat je vindt, zoals sommige politici dapper moeten zijn om vol te houden, soms om om te gaan met wie je vindt dat je mee om moet gaan. De omgang tussen allochtonen en autochtonen is niet vanzelfsprekend, ook dat is een leerschool. Je kunt nog lelijk worden aangekeken op het meevieren van het suikerfeest of het uitnodigen van ongelovigen bij de viering van het suikerfeest. De mythe van de scheiding tussen culturen en godsdiensten wordt graag in stand gehouden. En of je nu allochtoon of autochtoon bent je wordt op de omgang met iemand van de andere cultuur soms lelijk aangesproken. Wat dat betreft is er niet zo heel veel verschil met de tijd waarin de brief aan de Hebreeën werd geschreven.
Paulus eerst en Petrus daarna ook, betrokken de Heidenen in het verhaal van Jezus, en als die mee wilden doen met een nieuwe samenleving zonder slavernij, rijk en arm, man en vrouw, Jood en Heiden, gelovige en ongelovige, dan werden ze opgenomen in de gemeente. Joden konden daar lelijk op worden aangekeken. zij hoorden niet met de onreine heidenen om te gaan, ze werden dan afvalligen van hun geloof. Alsof het ineens om een andere God ging, alsof de woorden die hen in het leven voortdreven niet ontleend waren aan de wetten die het volk door de woestijn naar het beloofde land hadden gedreven. De zaak bleef gevoelig liggen. Toen Paulus van zijn laatste reis in Jeruzalem terugkeerde moest hij van Jacobus, de leider van de gemeente in Jeruzalem, in de Tempel bewijzen dat hij nog steeds Jood was. De samenwerking die Paulus en Petrus hadden bevorderd heeft wel het Christendom opgeleverd zoals wij dat nog steeds kennen.
Een geloof in een wereld zonder geweld en onderdrukking, een wereld van recht en gerechtigheid waarin iedereen zonder onderscheid mag meedoen. En meedoen betekent dus ook zeggen mogen wat je vindt en gehoord kunnen worden. Daarom word er bij Poetin nog eens aangedrongen op het ophouden van het discrimineren van mensen naar geslacht en sexuele voorkeur en ook voor een betere persvrijheid in Rusland. Het soort discriminatie heeft er in de Tweede Wereldoorlog toe geleid dat mensen met een voorliefde voor hetzelfde geslacht opgesloten werden in concentratiekampen. Zij waren daar te herkennen aan een roze driehoek. Het zou goed zijn als het NOC de roze driehoek tot onderdeel van het olympische uniform zou maken. Ook in Rusland zal iedereen gehoord moeten kunnen worden en kunnen zeggen wat op het hart ligt.