2 Samuel 16:15”“17:14
Heel het verhaal over Koning David draait steeds rond de vraag wie wil de Weg van de God van Israël gaan en wie gaat de Weg van de Heidenen. De regering van Absalom begint met de openbare verkrachting van de tien bijvrouwen die David had achtergelaten om zijn huis te bewaren. De harem van een vorst was in de oude Bijbelse tijden een teken van macht. David had een deel van de harem overgenomen van Saul. Wie een vrouw uit de harem verkrachtte had Koninklijke aspiraties. Dat was al zo bij Ruben, toen die de bijvrouw van Jakob verkrachtte, Na David zal Salomo zijn broer Adonai doden omdat die Abisag uit de harem van David wil beminnen, ook dat wordt als een greep naar de Koninklijke macht beschouwd. In Kanaaän was de vruchtbaarheid van de vrouw en de potentie van de man een religieus gegeven. Daar ging de godsdienst van Baäl en Astarte over. De Koningen die zich daaraan spiegelden waren dus Koningen zoals de Heidenen die wilden. Absalom laat zich dus gelijk kennen.
Zo is voor Absalom de vrijheid van zijn voorganger David maar een bedreigende zaak. Die David zal toch niet zo gemakkelijk afstand van de troon hebben gedaan. Hij verzamelt natuurlijk kracht en moed om alsnog de burgeroorlog te beginnen zo luidt de redenering. Aan de raadgevers dus raad gevraagd hoe dit gevaar te bestrijden. Achitofel kiest voor een beperkte strijd, geen bloedvergieten, alleen David hoeft te worden gedood. Chusai ziet scherper hoe Absalom in elkaar zit. Groots en meeslepend zal zijn voorkeur zijn en daarom de raad het hele leger van Israël op de been te brengen zodat een bloedige strijd onverwijdbaar zal zijn. Absalom kiest voor de laatste mogelijkheid. Een groot leger dat uittrekt tegen de onoverwinnelijk geachte David, die had immers zijn tienduizenden verslagen, dat zal indruk maken en de regering van Koning Absalom het aanzien van een onoverwinnelijke Koning geven.
De schrijver merkt dan op dat het goede plan al bij voorbaat verijdelt is omdat God Absalom de verkeerde gedachte ingeeft. Zo wordt het meestal uitgelegd, maar het staat er niet. De Heer verijdeld het goede krijgsplan van Achitofel. Maar God doet dat door de goede weg te wijzen. Ook als je moet optreden tegen vijanden zul je altijd het aantal mensenlevens dat het moet kosten tot een uiterst minimum moeten beperken. De raad van Achitofel kost uiteindelijk maar één man het leven, Koning David. De raad van Chusai zal uitlopen op een bloedige veldslag waarbij van beide kanten veel mensen zullen sneuvelen. Dat is dus nooit de Weg van de God van Israël. Ook hier lijkt het weer of er in het Oude Testament alleen maar sprake is van bloedvergieten en bloedige oorlogen. Daar is in onze wereld vanouds wel veel sprake van, ook de geschiedenis van ons land kan worden verteld aan de hand van veldslagen, maar in de Bijbel probeert men duidelijk te maken dat de Weg van de God van Israël een tegengestelde Weg is, nog steeds de Weg van Gij zult niet doden. Die vrede mogen we ook nu nog elke dag bevorderen, overal waar mensen conflicten hebben, elke dag opnieuw, ook vandaag weer.