2 Koningen 21:19-26
Je kunt de verhalen over wat je meemaakt op verschillende manieren vertellen. Het verhaal van Manasse was een vreselijk verhaal geweest, over valse goden, over kinderoffers, over beelden in de Tempel in Jeruzalem en noem maar op. Maar het was ook een verhaal over een Koning die bijna een mensenleeftijd had geregeerd. Zelfs in onze dagen is het een uitzondering dat Koningen zo lang regeren. Van de huidige vorsten regeert alleen Koningin Elisabeth langer en die uitzondering werd dan ook uitbundig gevierd dit jaar. Maar de Bijbelschrijvers weten altijd uitkomst. Uiteindelijk loopt het namelijk toch verkeerd af met hen die de God van Israël niet volgen. In dit verhaal loopt het verkeerd af met de zoon van Manasse. Die zoon krijgt nog een paar jaar de tijd om te bewijzen dat hij een goede koning zou kunnen zijn. Maar veel kans is er niet, zijn moeder is al een buitenlandse, een Edomitische wordt zelfs gesuggereerd en die uit Edom gunden Juda het licht in de ogen niet.
Die Amon moest dus ook niks van de God van Israël hebben en deed hetzelfde als zijn vader. Nu hoort bij een paleis en bij een koning wat wij tegenwoordig ook kennen van dictators en alleenheersers. Op een goede, of kwade, dag wordt het salaris van de legerleiding niet betaald, of krijgt de alleenheerser ruzie met een minister over de corruptie of een baantje voor een familielid van de een of de ander en dan breekt er een paleisrevolutie uit. Zo gebeurde ook met de jonge koning Amon, vierentwintig jaar oud werd hij vermoord door de dienaren uit het paleis. In het land breekt een chaos uit. Een chaos zoals we ze in Afrika bij alleenheersers hebben gezien, een chaos zoals we nu in Syrië meemaken. Het volk komt in opstand. In het verhaal van Amon vermoorden ze de dienaren van het paleis die de koning hadden vermoord. Net als zijn vader werd Amon overigens niet meer in het Dal van de Koningen begraven maar in de tuin van het paleis. De meeste Bijbelgeleerden nemen aan dat de begraafplaats in het Dal van de Koningen vol was, maar er zijn er ook die vinden dat het volk Manasse en Amon niet helemaal als Koningen zag.
Als een alleenheerser lang kan blijven zitten dan gaat het uiteindelijk slecht met het volk. Als een alleenheerser door geweld wordt verdreven of omgebracht gaat het slecht met hen die het geweld hadden gepleegd. Dat is de boodschap die klinkt uit het verhaal over Manasse en Amon. Bij Manasse waren er nog profeten geweest die gewaarschuwd hadden tegen het zich afkeren van de Weg van de God van Israël. In het verhaal over Amon zijn die profeten er zelfs niet meer. Dat waarschuwen, het benoemen van dat wat slecht is of dat wat de verkeerde kant uit dreigt te gaan, blijkt dus een belangrijke zaak. Dat brengt het slechte aan het licht zodat tijdig kan worden ingegrepen. Dat is ook in onze dagen zo. Ook wij laten alleenheersers en dictators zo lang zitten dat geweld nog de enige weg lijkt om hen te verdrijven, of dat geweld de prijs is die betaald moet worden om van ze af te komen. We zouden ook in de internationale politiek misschien wat minder tolerant moeten worden voor regeringen die de mensenrechten schenden en het kwade doen en niet dan het kwade. Gelukkig mogen wij elke dag opnieuw met het goede beginnen, beginnen met stem te geven aan de onderdrukten, ook vandaag weer.