1 Korintiërs 7:25-40
Wat goed is en wat niet goed is wordt in onze dagen uitgemaakt door een voortdurende maatschappelijke discussie. Daarom verandert het ook gedurende de tijd. Er was een tijd dat het roken van tabak aanbevolen werd als bron van rust en vrede. Vooraanstaande geleerden schreven boeken waarin ze aantoonden dat een tevreden roker geen ontruststoker was. Nu weten we dat het roken van tabak, zelfs het inademen van rook van een andere roker, zeer ongezond en schadelijk is. We maken regels waarmee we mensen beschermen tegen het inademen van rook van anderen en heel langzaam verdwijnt het roken uit onze samenleving. Ook alcohol is schadelijk zo is gebleken. Tegenwoordig zijn we in staat om zuiver water te produceren, maar er was een tijd dat het schadelijke alcohol gezonder was dan het vervuilde water waarop men was aangewezen. Voor gelovigen in de Weg van Jezus van Nazareth zal liefde voor mensen het criterium moeten zijn voor wat goed en wat verkeerd is.
In de dagen van Paulus was voor Joden de Joodse Wet de richtlijn. Met een Hebreeuws woord de Halacha, de manier van leven, in het Engels de do’s en de don’ts. Jezus van Nazareth had daarbij de Liefde ingevoerd als middel om conflicten tussen regels en regeltjes en tussen de regels en het dagelijks leven op te lossen. Scheiden moest je eigenlijk maar niet eenzijdig doen omdat je een ander dan veroordelde tot een leven in bittere armoede. De armen was het best toegestaan om ook op de Sabbath aren te plukken langs de rand van een akker om hun honger te stillen. In het gedeelte dat we vandaag uit de brief van Paulus aan de gemeente in Korinthe lezen zien we hoe Paulus zich bezig houdt met alledaagse vragen die binnen een jonge nieuwe gemeente opkomen. Ook voor Paulus is die Joodse Halacha het uitgangspunt, hij had niet voor niets bij de Farizeeën gestudeerd. Maar zeker voor Paulus is de Liefde voor mensen de regel om conflicten tussen regels en regeltjes, en tussen regels en het leven van alle dag op te lossen.
Paulus geeft dus in dit gedeelte geen nieuwe voorschriften. Hij laat zijn gedachten gaan hoe in de Romeinse samenleving van het Griekse Korinthe een gemeente met elkaar zou moeten omgaan. Zijn uitgangspunt was daarbij dat ieder maar moest blijven wat die was. Ongetrouwd blijft ongetrouwd, weduwe blijft weduwe, getrouwd blijft getrouwd, verloofd moet maar gaan trouwen. De tijd die ons rest is maar kort is de boodschap van Paulus. Maar veranderen is geen zonde als er liefde in het spel is. Je moet mensen niet bijvoorbaat veroordelen zegt Paulus. Wil iemand echt trouwen, dan moet die dat doen. Zorg voor elkaar en heb elkaar lief. We kunnen nog wat leren van Paulus. Wij maken zo graag regeltjes van fatsoen waar anderen zich aan moeten houden. Die regeltjes van fatsoen zijn hier bij Paulus niet terug te vinden. Paulus vraagt zich voortdurend af hoe de regel van heb uw naaste lief als uzelf uitgelegd moet worden in een gemeente. En daarbij is dus alles toegestaan al is niet alles nuttig. En die regel mogen ook wij wel wat meer toepassen. Misschien moeten we mensen die toch oordelen over een ander er wat vaker op aanspreken. In elk geval mogen we weten dat wie van een ander houdt niet zondigt.