Handelingen 27:1-12
Iedereen is onschuldig totdat de rechter een oordeel heeft geveld en het schuldig heeft uitgesproken. Het is een regel die we nog wel eens gemakkelijk vergeten. In onze rechtspraak geldt die regel ook voor mensen die op heterdaad betrapt zijn bij het plegen van een misdrijf, of voor mensen die het plegen van een misdrijf hebben bekend. Zeker in dat laatste geval zijn er gevallen van ernstige rechterlijke dwalingen bekend als de bekentenis aangenomen wordt als het enige bewijs van de schuld aan het misdrijf. De Romeinen maakten in de zaak van Paulus die fout in elk geval niet. Hij wordt per schip naar Rome gestuurd omdat hij zich op de Keizer had beroepen maar hij wordt met alle egards behandeld, hij mag zelfs zijn vrienden meenemen op reis.
Zo is Lucas, de schrijver van het boek Handelingen, er kennelijk bij, maar ook Aristarchus. De geleerden nemen aan de Aristarchus een Jood was maar net als Paulus buiten Israël geboren was. Aristarchus kwam uit Tessalonica in Macedonië en moet bekeerd zijn toen Paulus rond het jaar 50 daar een gemeente stichtte. Paulus begon altijd in de synagoge en daar moet hij deze Aristarchus ook hebben leren kennen. Aristarchus sloot zich aan bij het gezelschap dat met Paulus meereisde en bleef dus ook bij Paulus toen deze naar Rome werd gebracht. Hij wordt hier apart genoemd en dat zou kunnen zijn omdat hij een medegevangene van Paulus was. In de brief aan de Kolossenzen wordt Aristarchus tenminste als medegevangene van Paulus genoemd. De vraag blijft of hij nu vrijwillig of onvrijwillig medegevangene was.
Een reis over de Middellandse Zee was met de kleine schepen die in de dagen van Paulus werden gebruikt niet eenvoudig. In de zomer ging het nog wel maar in de winter, tussen 11 november en 10 maart, lag de scheepvaart helemaal stil. In de herfst hing het van het weer af of het nog verantwoord was om te varen. Paulus laat zien waar de belangen liggen van de mensen. Zet je de veiligheid van iedereen voorop, of de winst die je op de lading kunt maken, of de haast die je hebt om het doel van de reis te bereiken? Het zijn beslissingen die je bij de keuze van je handelen duidelijk moet hebben. Voor Paulus staat de veiligheid van iedereen voorop. Hij wil graag naar Rome maar wordt onderweg ook goed behandeld en mag zelfs naar zijn vrienden toen als daar tijd voor is.
Laten wij ook altijd de veiligheid van iedereen voorop staan bij onze beslissingen? Wij hebben toezichthouders gemaakt om dat te garanderen. Andere belangen blijken wel eens de voorrang te krijgen. In de samenleving waar we aan werken horen de mensen voorop te staan, daar mogen we gelukkig elke dag opnieuw aan werken, ook vandaag weer.