Genesis 29:1-14
Het is vandaag een wat bijzondere feestdag. In een groot deel van Nederland wordt het feest van Sint Maarten gevierd. Het feest van de heilige die zijn mantel in tweeën sneed met zijn zwaard en de helft aan een arme bedelaar gaf. Kinderen gaan met uitgeholde suikerbieten of mooie, vaak zelfgemaakte, lampions langs de deuren en krijgen snoep onder het zingen van speciale feestliederen. In een groot deel van Europa wordt het eind van de Eerste Wereldoorlog gevierd en worden de vele doden uit die oorlog herdacht. Wat hebben die zaken nu te maken met het verhaal dat we vandaag lezen over Jacob, Rachel en de put. Die eerste wereldoorlog was een oorlog van misplaatst gevoel van eer en nationalisme. Wereldvreemde politici en generaals betwisten elkaar niet alleen de overwinning maar vooral ook het grootste aanzien. De herders rond de put van Jacob hadden begrepen dat je de vruchtbaarheid alleen kunt verdienen door samen te werken. Alleen samen krijg je de steen van de put. Sint Maarten had begrepen dat je moet delen wat je hebt en je naaste moet liefhebben als jezelf en het was de liefde voor Rachel die Jacob te kracht gaf de steen zelf van de put te halen. Het verhaal verteld dan ook niet meer dat de steen weer teruggelegd werd, en voor christenen klinkt het alsof de steen van een graf werd gehaald. De kinderen die vandaag rond gaan langs de deuren herinneren ons er aan dat nu de winter komt de zorg voor de armen extra nodig is. Wie niet heeft kunnen sparen, wie werk of gezondheid heeft verloren, wie heeft moeten vluchten verdient onze extra zorg. Over een paar weken moeten we er mee beginnen bij de verkiezingen maar de Eerste Wereldoorlog heeft ons geleerd dat we het niet aan de politici moeten overlaten. Ook de eenheid in Europa niet, die net als de eenheid rond de put van Jacob inmiddels is ontstaan. Pas de Liefde zal werkelijke vrede en welvaart brengen, dat geldt ook voor ons.
?