Filippenzen 1:12-26
Het is wel een beetje stoer om als het gevaarlijk is toch je mening te verkondigen. In onze dagen lijkt het er soms op dat het niet stoer genoeg kan. Omdat je alle meningen mag verkondigen is het niet meer genoeg als je die mening keurig verpakt. Om als stoer op te vallen moet je sterkere woorden en begrippen gebruiken. Niet de inhoud van je opvatting shockeert maar de vorm waarin je die mening hebt gegoten. Natuurlijk loop je het risico dat een rechter in een strafproces zal zeggen dat het smaad is maar het risico dat je er zelf nog voor veroordeeld wordt is nu wel heel erg klein. Voor de schrijvers van de brief aan de mensen in Filippi is dat getuigen uit geldingsdrang duidelijk negatief. Maar je kunt het de mensen niet verbieden en uiteindelijk gaat het er om het goede te blijven verkondigen.En voor hen was de inhoud van de mening wel degelijk riskant. De Romeinse Keizer beschouwde zich immers als God en wilde als zodanig ook aanbeden worden. Volgens Paulus en zijn volgelingen was er maar één Heer van de wereld, Jezus van Nazareth of anders de God van Israel. In een wereld met tempels en priesters is een godsdienst die thuisbijeenkomsten organiseert en waaraan slaven en slavenhouders, rijken en armen samen deel kunnen nemen ook gevaarlijk. Maar Paulus bant zelfs de angst voor de dood uit. Zijn sterven is hem winst schrijft hij. Die gedachte ontleent hij aan veel Griekse schrijvers. De dood verlost hen van het aardse lijden en brengt hen naar oorden met rust. Paulus gelooft dat hij na de dood bij Christus, de bevrijder, zal zijn en dat is winst. In de brief aan de Galaten schrijft hij zelfs dat hij nu al niet meer leeft maar Christus in hem. Het nieuwe Koninkrijk waaraan Paulus bouwt heeft zijn persoonlijk belang geheel weggevaagd. Niet zijn belang staat voorop maar de belangen van de mensen die met hem meebouwen en de mensen voor wie ze bouwen, de armen, de minsten. Daarom maakt het ook niet meer uit of de verkondiging van de bevrijding van de armen, zoals Lucas het Evangelie typeerde, gebeurt uit goede of slechte motieven. Men mag zich er best op voorstaan mee te bouwen aan dat nieuwe Koninkrijk, zolang dat Koninkrijk maar versterkt en vergroot wordt. Paulus maakt er zelfs grapjes over, moet hij nu blijven leven of moet hij sterven. Levend kan hij vruchtbaar werk doen maar gestorven is hij bij zijn bevrijder. Hij weet het niet meer. Paulus heeft voor zover wij in de Bijbel kunnen lezen zeker niet bewust de dood gezocht. Hij deed een beroep op zijn Romeins burgerschap om te blijven leven en te kunnen blijven werken. Maar verloochenen van Christus, bevrijder van de armen, om een Keizer aanbiddend zijn leven te redden was er niet bij. Voor ons liggen die keuzes anders. Zorgen we in tijden van economische crisis eerst voor onszelf, zorgen we voor onze schaapjes op het droge, of blijven we delen met de armsten en zorgen voor de minsten in de samenleving. Ook dat is een keus tussen leven en dood, kies dan het leven.