Lucas 2:1-14
Het is weer kerstfeest. Geen witte kerst wat het weer betreft, maar wel een witte kerst als je vandaag een kerk bezoekt waar ze nog met de kleuren werken. Wit is dan de feestkleur, want feest is het. En waarom is het eigenlijk feest. Natuurlijk vieren we de verjaardag van Jezus van Nazareth. Mensen die in zijn verhaal zijn gaan meedoen zijn blij dat hij ooit dat verhaal is begonnen zodat we nu nog bezig kunnen zijn met de Liefde voor de naaste in plaats van de liefde alleen voor onszelf. Want in het delen met elkaar ligt immers de garantie op het leven. Als iedereen alles voor zichtzelf zou houden gaan we dood. Maar dat feest moet ons niet het zicht op het verhaal van de geboorte ontnemen. Het lijkt er soms op dat het licht van al die kaarsjes, electrisch of niet, het kerstverhaal in steeds meer duisternis hult. Want het verhaal van kerst is een verhaal van verzet tegen een wrede keizer. Die keizer wilde iedereen opgeschreven hebben, in een tijd zonder computers, typemachines en drukpersen. Onze regering wilde dat in 1970 ook en dat mislukte geweldig. In de tijd van Jozef en Maria moet een groot deel van de economie plat hebben gelegen. Als je thuis moet blijven totdat je handmatig geteld bent dan lijdt je honger. In Israel waren er dus kennelijk mensen die dat systeem onderuit wisten te halen. Ze deden een beroep op de traditie van Jozua. Die had immers het land ooit verdeeld onder alle famillies en afgesproken dat iedereen elke 50 jaar het land terug zou krijgen dat verloren zou zijn gegaan. Daarom blijven Jozef en Maria niet in Nazareth, hun eigen plaats, maar gaan ze naar Bethlehem, daar kwam David vandaan, daar was hun plaats volgens de Wetten van God. Bovendien zou daar hun zoon geboren worden en dat maakt het tellen van een volk nog ingewikkelder. In Bethlehem was helemaal geen adres om op te schrijven en daarom kwam er een voederbak aan te pas. Lucas beschrijft het of Jezus er in wordt gelegd om te gaan eten. Geen wonder dat Herders in de nacht schrikken van een menigte mensen. Zij immers zijn ook niet thuis maar bij hun kudde, hun reden van bestaan. Dan is het feest als blijkt dat eenvoudige mensen als Maria en Jozef dat keizerlijk systeem omver hebben gehaald door te vertrouwen op de belofte van hun God. Daarmee verdwijnt de angst. Door op die wet van Eerlijk Delen te blijven vertrouwen wordt het eindelijk vrede op aarde voor alle mensen. Dat is een les die wij nog moeten leren, waar wij nog steeds mee moeten durven beginnen.? ?