Ezechiël 16:15-34
Het is een hard oordeel dat de profeet velt over Jeruzalem, ze is een hoer geworden waar zelfs de overspelige vrouwen van de Filistijnen zich voor schamen. Jeruzalem als middelpunt van afgoderij die alle goden vrij de ruimte geeft maar nooit zich iets aantrekt van de Wet van delen, de Wet van de Liefde. Nee de aanbidding van vruchtbaarheid, winst en profijt zeggen we tegenwoordig, staat op alle denkbare manieren voorop. Als er maar het etiket vruchtbaarheid op staat, lijkt de profeet te willen zeggen, dan heeft de stad, de samenleving., er alles voor over om het niet alleen te krijgen maar ook te dienen met alles wat in haar is. Het zijn beelden om duidelijk te maken hoe een samenleving in elkaar zit. Vruchtbaarheid is in onze samenleving niet meer het eerste dat we herkennen. Maar als we winst en profijt en individueel gemak en genot invullen voor vruchtbaarheid begint er iets te dagen. Want waarom zouden we de bescherming van de gezondheid van de zwakken nog in gedrag verwerken als we niet meer in dure dieselslurpende en fijnstofuitstotende SUV’s mogen rijden? Waarom moeten er nog bossen en struiken groeien als we niet meer met onze auto’s over de wegen kunnen rijden en in file’s moeten staan? Weg met dat groen en dat onrendabele stuk natuur want wegen leveren meer winst en profijt en gemak voor de individuele mens op. Net als in het verhaal van Ezechiël levert onze samenleving haar taken van zorg en bescherming, haar rentmeesterschap van het land en het water, in voor winst voor enkelingen en profijt voor de rijken. De armen in ons land blijven arm en de armen in de armste delen van de wereld worden alleen maar armer. De gevolgen van de klimaatverandering treffen het ergste de armste mensen in de wereld en wij blijven voor onze veiligheid dromen van de maakbaarheid van de wereld ook voor onze kinderen en kleinkinderen. Niemand lijkt meer in verzet te komen als de werkelijke prijs van autobrandstof voelbaar wordt voor hen die er te veel van gebruiken en daartegen zwaar geprotesteerd wordt. Wie overtuigt de vrachtwagenchauffeurs van de noodzaak andere brandstoffen te gaan gebruiken, ze zijn er nu al. Het is de omgekeerde wereld die ook Ezechiël in zijn tijd al zag. Zij die voelen hoe verkeerd hun gedrag kan zijn worden er niet beter van maar eisen zelfs dat ze nog meer verkeerd mogen doen. Belastingen en accijnsen op brandstoffen moeten omlaag, wegen moeten worden verbreed, spoorwegen moeten achterwege blijven en bussen niet op de snelwegen. En niet alleen in het verkeer geldt dit hoerige gedrag. Ook bij import en export geldt hetzelfde. De markten in Afrika moeten open voor westerse producten heet het, maar de westerse markten blijven gesloten voor Afrikaanse producten. Wanneer leren ook wij wat Ezechiël zijn volk wilde leren?