Johannes 6:1-15
Eén van de beroemde verhalen over de wonderbare spijziging. Je kunt zomaar vijfduizend mannen te eten geven en dan hebben de vrouwen en kinderen ook nog genoeg. Ja, je houdt zelfs genoeg over om het hele volk Israel, met twaalf stammen, te eten te geven. Iemand die dat kan zou je direct wel tot koning willen uitroepen. Maar Jezus van Nazareth wil nergens en nooit eer van zijn werk, de eer komt alleen aan God toe. Maar snappen doet hij het wel en daarom trekt hij zich alleen terug op de berg. Als er honger is en iemand geeft je te eten dan kan dat diepe indruk maken. Oudere inwoners van West Nederland weten nog heel goed hoe na de hongerwinter van 1944 en 1945 de bevrijders uit Canada, Engeland en Amerika kwamen met wittebrood en chocolade. Lang zou nog alle kritiek op de politiek van Amerika tot zwijgen worden gebracht met het argument dat ze toch ook maar onze bevrijders waren geweest. Geen wonder dan ook dat het brute militaire regiem in Birma hardnekkige pogingen doet om hulpverleners uit het rijke westen buiten de deur te houden onder het mom dat ze zelf het voedsel wel kunnen verdelen onder de slachtoffers van de orkaan die hun land trof. Slechts mondjesmaat wordt het medische teams uit buurlanden toegestaan binnen te komen en hulp te verlenen. Maar waar zit het wonder van Jezus van Nazareth nu echt in? Neemt hij echt vijf broden en twee vissen om oneindig door te blijven breken? Dat staat er niet. De leerlingen denken dat het alles is wat er te eten is voor de grote menigte die hen is gevolgd. Maar als iedereen gaat zitten en deelt wat men bij zich heeft blijkt dit veel meer te zijn dan men had gedacht. In het arme China hield men een inzamelingsaktie voor de slachtoffers van de aardbeving en daar werd genoeg opgehaald om het getroffen gebied weer op te bouwen. Als je samen wilt delen dan is er kennelijk altijd genoeg. Je moet alleen samen willen delen. Als je de baas wilt blijven dan lukt dat niet. Je opstellen als dienaar, jezelf uitschakelen en de ander voorop stellen, dat is de weg van Jezus van Nazareth en dat is ook de weg die je zult moeten willen gaan. Anders gaat het net als in Birma en krijgen mensen niets. Dan moeten tot wanhoop gedreven hulpverleners stiekum langs de kant van de weg stoppen om hun hulpgoederen uit te delen. Dan breken er ziekten uit en sterven velen zonder dat dat nodig was. In onze dagen worden ook dictators erkend en gerespecteerd. Bij het ontstaan van de Verenigde Naties hadden we afgesproken dat niet te doen als ze hun eigen volk in gevaar zouden brengen. Misschien moeten we soms, heel soms, de leiders van een volk maar dwingen om zich terug te trekken op de dichtsbijzijnde berg. Voor het volk van Birma zou dit wellicht een zegen zijn.