Spreuken 8:22-36
Â
Veel mensen vragen zich af waarom we er eigenlijk zijn. Je wordt geboren, groeit op, velen stichten een gezin, voeden kinderen op, die zelf ook weer opgroeien en op zichzelf gaan wonen, en dan wordt je oud en je sterft. Zo ongeveer hopen we dat het gaat, al zijn er die een gezin stichten zonder kinderen, of alleen blijven, maar eerder dood gaan dan van ouderdom willen we bijna allemaal niet. Dat leven zal toch een zin moeten hebben. Het moet toch ergens voor dienen. In een godsdienst is de zin van het mensenleven vaak dat de God wordt gediend. In veel godsdiensten is het dan zo dat de god de mensen heeft gemaakt om zelf gediend te worden en die god wordt boos als dat dienen wordt verwaarloosd, vergeten of niet goed gedaan wordt. Bovenstaand spreukenhoofdstuk leert ons iets anders. Voor alles was er de Wijsheid, het inzicht, en daarmee of daarvoor werd alles gemaakt.
De zin van het leven ligt dus verborgen in die wijsheid. En die wijsheid is eigenlijk heel eenvoudig. Jezus zal ooit eens zeggen dat die wijsheid kinderlijk eenvoudig is, je moet zelfs worden als een kind. Alles draait om de liefde. De liefde voor mensen, bij uitstek voor de zwaksten, de onmondigen, de slaven, de verdrukten. “We zijn toch op de aarde om te helpen nietwaar” was een grappige hit van Eli Asser maar raakt de boodschap van Spreuken in het hart. Het uitvoeren, en vooral het volhouden is minder eenvoudig dan het lijkt. Voordat je voldoende machthebbers in beweging hebt om de hongerenden, vluchtelingen en slachtoffers van de burgeroorlog in Syrië en omringende landen te helpen bijvoorbeeld kan lang duren.Â
Economische en politieke belangen van rijke en machtige landen houden daadwerkelijke hulp bijna tegen. En op ons wordt zo vaak een beroep gedaan dat een inzamelingsactie voor giro 555 dreigt te mislukken. Toch is die liefde voor de mensen, ook de slachtoffers van de oorlog in Syrië, het enige wat het leven zin geeft. Spreuken zegt zelfs dat dat het leven zelf is. Wat niet liefheeft is dood. Daarom was er die TV inzamelingsactie. Dit keer met hulporganisaties die uitleggen wat ze gaan doen, en met mensen die uitleggen hoe het zover heeft kunnen komen en waarom er tot nu toe niets aan gedaan is. We kunnen ons leven toch niet laten afhangen van leiders die zo veel mensen laten doodgaan. Moeten we niet laten zien aan de leiders van de volken dat alle mensen onze broeders en zusters zijn, dat God de zon laat schijnen over rijken en armen en dat het ons is om te delen met wie dat nodig heeft. Dat kunnen we elke dag, ook vandaag weer.