Lucas 24:13-35
Als je de clou van een mop kent dan hoef je meestal niet meer om de mop te lachen. Zo gaat het eigenlijk ook vaak met verhalen uit de Bijbel, als je de afloop kent dan is de aanloop van het verhaal niet meer zo interessant. Natuurlijk kent iedereen het verhaal van de Emmausgangers. Uiteindelijk herkenden ze in de vreemdeling Jezus van Nazareth en renden ze terug naar Jeruzalem. Maar het verhaal heeft nog een paar opmerkelijke zaken. De eerste verdwijnt eigenlijk in de vertaling. Je krijgt ook uit de Nieuwe Bijbelvertaling best de indruk dat de twee druk in gesprek waren maar in de oorspronkelijk Griekse tekst klinkt dat meer als een twistgesprek. Teleurgestelde mopperkonten waren het die achter Jezus waren aangetrokken en nu naar huis gingen omdat het verhaal was afgelopen, dood in de idealenpot, uit met het Koninkrijk. En dan komt er een onbekende, een vreemdeling, die van niks weet, die dat hele circus van de intocht en de kruisiging heeft gemist, die misschien zelfs dat Pesachfeest in Jeruzalem helemaal niet heeft meegevierd.
De opmerking over de vreemdeling in Jeruzalem is in het Grieks niet alleen spottend maar zelfs grievend. En dan begint het, een uitleg uit het Eerste Testament over het lijden en sterven van de Bevrijder. Welke uitleg dan? We lezen immers opnieuw het verhaal over Pasen zoals Lucas dat al eerder had verteld, maar geen woord over de uitleg die zo belangrijk is. Misschien wel omdat we gewoon dat hele boek nog een keer moeten lezen zoals we hier doen. Ons realiserend wat het hart van dat verhaal ook al weer was. En was dat niet je naaste liefhebben als jezelf, en was een van de belangrijkste religieuze uitingen niet het houden van de maaltijd met vreemdelingen, armen en de dienaren uit de Tempel? Bij het breken van het brood herkennen de mannen uit Emmaüs het geheim van Pasen. Zo delen van het brood kunnen ze elke dag met iedereen doen en dan is Jezus van Nazareth niet dood maar dan leeft hij als nooit tevoren.
Niks geen verwarrende verhalen over een leeg graf maar een helder nieuw begin van het Koninkrijk waar Jezus zo vaak over had gesproken. Met dat delen van het brood mogen ook wij elke dag meedoen. Want elke dag klinkt ook voor ons de vraag, welke kant willen we oplopen, naar Emmaüs, waar ooit onder de Maccabeeën een bloedige opstand begon en waar Vespasianus een kamp zou opslaan dat tot de ondergang van de Tempel zou lijden? Of lopen we naar Jeruzalem omdat we door te delen van wat we hebben leerden dat de Weg van Jezus van Nazareth niet gaat in tegenspraak met mensen maar dat de machten bestreden worden door de Liefde, door te delen, door een hand uit te steken naar de minsten. Er begint in onze dagen een wereldwijde aktie voor rechtvaardige handelsverhoudingen. Daarin meelopen betekent het ontmoeten van Jezus van Nazareth in ons eigen leven. Zorg dat zo veel mogelijk mensen in die ontmoeting gaan delen