Lucas 24:36-53
Het zal toch een heleboel mensen verbazen dat we vandaag, een dag na Pasen, lezen uit het Evangelie van Lucas het verhaal dat gaat over, wat we zijn gaan noemen, de Hemelvaart. Dat komt omdat er een aantal heel verschillende verhalen zijn over die Hemelvaart. Wat we over 40 dagen vieren is het verhaal zoals Lucas dat heeft opgeschreven in het boek van de Handelingen. Er zijn nog wel een paar meer van die verhalen in de Bijbel maar vandaag houden we het bij het verhaal uit het Evangelie van Lucas. Al die verhalen zijn een klein beetje anders. Als we alleen het verhaal van Lucas hadden dan had het nooit Hemelvaart geheten want Lucas heeft het niet over naar de hemel varen maar over het worden opgenomen. Dat is nog een heel verschil.
Probleem voor ons is natuurlijk dat we de ruimtevaart hebben gekregen. Wij kunnen achter de wolken kijken. Toen dat nog niet kon was het gemakkelijk je voor te stellen dat er achter die wolken overdag en achter die sterren in de nacht nog wat was. Nog steeds praten we over de wolken die boven de aarde zijn. In de ruimtevaart hangt het er af vanwaar je dat bolletje bekijkt om te zeggen dat de wolken boven een deel van de aarde zijn of daarbeneden. Maar de Bijbel is geen boek over ruimtevaart of over hoe de kosmos in elkaar zit. De Bijbel is een boek dat gaat over geloof in mensen. Over een God die geloofde dat mensen konden doen waarvoor ze bestemd waren, elkaar liefhebben zelfs door de dood heen. En die God gaat elke verbeelding en voorstelling te boven. Het gaat ook over Jezus van Nazareth die geloofde dat die God gelijk had en dat zijn leerlingen dat konden ook nadat hijzelf er niet meer bij zou zijn.
Je naaste liefhebben als jezelf en daarvan de hele wereld van overtuigen zou niet gemakkelijk zijn. Dat zou niet vanzelf gaan, maar het kon, door de dood heen. En daarom kon hij zijn leerlingen het goede meegeven, hen vertellen dat ze tot het goede bestemd waren, want dat is zegenen en terwijl hij dat deed werd hij bij God opgenomen en gingen de leerlingen naar de Tempel waar nog de Wet van de Liefde werd bewaard. In al die verhalen rond de Wet van de Liefde, de boeken van Mozes, de boeken van de Profeten, de Psalmen, stond uiteindelijk dat die Liefde voor de hele wereld mogelijk zou zijn. Daarom zou Hemelvaartsdag eigenlijk veel beter Zegeningsdag heten, de dag waarop wij ons kunnen laten zegenen teneinde het goede en niet dan het goede te doen. Het is dan, 40 dagen na Pasen, tijd genoeg om het nieuwe leven ervaren te hebben. We hebben gelezen dat we geen spoken zien, maar echt kunnen beginnen, je naaste liefhebben, samen eten met vreemdelingen, eerlijke handelsverhoudingen scheppen, vrede brengen. Het wordt de Hemel op aarde, daarom moeten wij misschien vandaag al beginnen ten hemel te varen.