Lucas 22:39”“23:49
 Vandaag lezen we het lijdensverhaal van Jezus van Nazareth zoals ons dat verteld is door de Evangelist Lucas. Dat is een heel ander verhaal dan door een stad sjouwen met een plastic kruis terwijl er mooie liedjes gezongen worden en een eigen verzonnen verhaal wordt vertelt. Het is daarom zaak het verhaal van Lucas nog eens nauwkeurig te lezen. Spannende dagen zijn vermoeiend. Kennelijk was het de gewoonte van Jezus van Nazareth om ‘s avonds na de maaltijd de Olijfberg op te gaan. Boven op de Olijfberg was een heel oude gebedsplaats, in de dagen van Koning David werd dat al als een oude gebedsplaats beschouwd. Dat Jezus van Nazareth juist hierheen gaat om te bidden in de tijd dat hij steeds sterker vervolgd wordt is niet zo vreemd. Hij voelt duidelijk aan dat zijn boodschap van terugkeer naar de Wet van de God van Israël bij de autoriteiten niet welkom is en als gevaar wordt ervaren. Hij roept eigenlijk op zich verder niks meer aan te trekken van de Romeinse bezetter maar te gaan zorgen voor de armen in de samenleving, de bezetters te verslaan met de Liefde. Alleen komen te staan realiseert hij zich dat het ook zijn einde zal betekenen. Zoals ooit de profeet Jesaja had gesproken over de beker van de toorn van de God van Israël zo voelt Jezus van Nazareth de beker van de toorn van zijn eigen volk op zich afkomen.
Maar hij besluit toch die weg te blijven gaan, de weg van Gij zult niet doden, de weg van het liefhebben van de naaste als jezelf. En zoals de profeet Elia ooit werd geholpen door een engel die hem te eten en te drinken geeft vertelt Lucas ons dat ook Jezus van Nazareth geholpen werd door een engel. De angst werd er niet minder om. Maar het kwaad van Judas, het zwaard en de Hogepriesters werd benoemd, maar geweld wordt afgewezen. Het moet voor de volgelingen een geweldige schok geweest zijn dat hun meester, Jezus van Nazareth zich zo gevangen liet nemen. Petrus verloochent hem dan ook als hij hem volgt om te weten wat er gaat gebeuren, volgens Johannes had een autoriteit hem binnengelaten en die wilde hij niet in gevaar brengen. Wat is er dan nog goed aan Goede Vrijdag? Toch niet dat we jaar in jaar uit stil staan bij een afschuwelijke marteling waarbij een door en door goed mens onder helse pijnen aan zijn einde komt? Volgens zijn leer behoren we ons aan zijn kant op te stellen. En eeuwenlang zijn er mensen geweest die geprobeerd hebben het lijden van Jezus van Nazareth aan hun eigen lijf te ervaren. Tot in onze dagen zijn er mensen in de wereld die zich laten kruisigen.
Het gaat in het Bijbelgedeelte van vandaag wel veel over verschillende machten. De Joodse religieuze macht, de Joodse Koning, de Romeinse bezetter. Er is geen rechtzaak van het Sanhedrin, want op de eerste dag van de zeven dagen waarop de ongezuurde broden worden gegeten vinden er geen rechtzaken plaats. Men besluit dan ook de rechtspraak aan de burgerlijke autoriteiten over te laten. Jezus heeft zich uitgeroepen tot koning over Israël. En daar wordt het vreemde van het burgerlijk bestuur blootgelegd. Daar gaat het niet om mensen maar om machthebbers. De dood van Jezus van Nazareth maakt duidelijk hoe wij met elkaar omgaan. Uiteindelijk loopt het uit op oorlog en geweld, zeker als we ons richten op machthebbers en op de vraag wie de sterkste is, wie ons als volk of groep te na denkt te kunnen komen. Als wij er niet op gericht zijn de ander tot zijn recht te laten komen dan is de dood, van ons of van die ander, ons lot. Jezus van Nazareth laat Herodes, het Sanhedrin, het volk, Pilatus en Romeinen tot hun recht komen. Zelfs de mensen die met hem werden gekruisigd, zelfs de toeschouwers laat hij tot hun recht komen. Dat is een prestatie die ons te boven gaat, dat is het tot de dood door dragen van de Liefde van God. Als wij dat willen volgen zullen we alle mensen tot hun recht moeten laten komen, om te beginnen de zwaksten. Als we dat van dit verhaal leren wordt het pas echt een Goede Vrijdag.