Rechters 15:9-20
De Filistijnen hadden het maar gemakkelijk. Simson werd uitgeleverd door zijn eigen volk, onder het motto dat die Filistijnen nu eenmaal de baas waren. Simson liet zich niet binden en sloeg er 1000 dood met de kaak van een ezel, hij maakte er zelfs een liedje van, deze wilde boerenzoon. Daarna heeft hij 20 jaar over Israel gewaakt. Voor Simson was een ezelskaak voldoende. Wij laten ons vaak bang maken dat de grootverdieners, de graaiers en grijpers, die sommige bedrijven leiden, naar het buitenland zouden vluchten als ze fatsoenlijke salarissen zouden verdienen in plaats van de gelegenheid krijgen aan exorbitante zelfverrijking te doen. Die angst is ongegrond. Leiders van bedrijven die ook een hart voor het bedrijf hebben en oog voor de zwakkeren in de samenleving zijn veel betere leiders. Zij nemen echt genoegen met een redelijk inkomen. We hebben alleen soms een Simson nodig om te leren zien wie nu deugt en wie niet.
In religieuze zin zit in het verhaal nog een nuttige les. Die Simson maakte zich kwaad op de Filistijnen die hem zo bedrogen hadden en uiteindelijk kwamen om hem te doden. Geen enkel berouw van eigen fouten, geen poging om alsnog een vergelijk te treffen met Simson. Geen inzicht dat het geweld van Simson niet nergens vandaan kwam. Alleen de angst en alleen de overtuiging dat je zelf gelijk hebt. Wij hebben in onze dagen een geweldige hekel aan geweld. Onze samenleving is er vol van maar als anderen het gebruiken dan veroordelen we dat graag en willen het maar al te graag bestrijden met tegengeweld. Het veroordelen van datzelfde tegengeweld verdient dan weer ieders sympathie. We denken dat we met die geweldloosheid ons voegen op de Weg die de God van Israël ons heeft gewezen. Maar dat is niet altijd waar. Voor Simson zijn ezelskaak pakt staat er dat de Geest van God in hem voer en dat de touwen knapten zo gemakkelijk als vlas wegschroeit in het vuur.
Uiteindelijk kreeg Simson dorst van al dat werk. Dat wordt in het verhaal gesuggereerd. Maar er zit een laag onder. Want als Simson te drinken heeft gekregen staat er dat hij twintig jaar rechter was in Israël. De Bijbel kent daar een uitdrukking voor, hongeren en dorsten naar gerechtigheid. De honger was gestild, het verhaal begon met de tarweoogst die aanleiding gaf tot verliefdheid en huwelijksfeesten. Het verhaal eindigt met stillen van de dorst bij de bron van de roepende in het dal van de Lechi. Gerechtigheid was vervuld. De dodende spot en hoon, de dodende eigenwaan van de Filistijnen was in hun eigen dood omgekeerd. Het volk was weer veilig en kon weer genieten van de eigen oogst. Temidden van geweld gaat het er dus om dat de gewone mensen, zeker ook de zwakken en de minsten, tot hun recht kunnen komen, in vrede kunnen leven en zich kunnen voeden. Als dat door geweld onmogelijk wordt dan kan uiteindelijk ook tegengeweld moeten worden ingezet. Als het doel maar niet uit het oog wordt verloren en elk mensenleven blijft tellen. Zo mogen wel elke dag opnieuw aan de vrede werken, ook vandaag weer.