Marcus 7:1-23
Vooral de farizieeën probeerden de wetten uit het Oude Testamen, de wetten van de Tora, zo nauwkeurig mogelijk na te komen. Jezus van Nazareth nam het vaak niet zo nauw met die wetten zo leek het. In het verhaal van vandaag raakt hij in conflict over de reinheidswetten. Je handen wassen voor het eten is een gezonde regel. Die Farizeeën vonden de regeltjes belangrijker dan de mensen. Dat noemen we huichelen, want die wetten uit het Oude Testament. de Tora, zijn gegeven om mensen te bevrijden uit de slavernij van Egypte. In het Grieks staat tussen haakjes dat ze de handen wasten met de vuist, voor ons een rare uitdrukking maar het betekende dat je de handen ritueel waste, zoals wij nog wel eens wassen met een wijwaterkwast. Dat het om mensen draait laat Jezus van Nazareth zien met een voorbeeld uit de praktijk. Als je alles wat je hebt bestemt voor een offer voor de Tempel, een Korban, dan kun je daar niets van weggeven. Je moet het zelf houden, om het offer te kunnen brengen, of je moet het naar de Tempel brengen. Je hoog bejaarde ouders er mee bijstaan is er niet meer bij.
Ook daar geldt dus dat de regels belangrijker zijn dan de mensen. Je voelt wel aan dat deze manier van omgaan met de wetten van de Bijbel tegensteld is aan de wetten zelf, of tenminste aan de bedoeling van die wetten. Ze waren gegeven in de woestijn aan een volk van bevrijde slaven die op de vlucht waren. Die regels maakten dat ze als volk samen verder konden naar een eigen land. Samen kunnen leven, van elkaar houden daar gaat het dus om. Wordt er nu niet meer gehuicheld? Vandaag is de GayPride. Ook met anders geaarden moeten we immers in vrede kunnen samenleven en ook zij hebben het recht van een ander te houden. Een paar jaar geleden werd de GayPride ingeleid door zogenaamde priester van de Rooms Katholieke kerk die verkondigde dat die aandacht voor homo’s helemaal niet nodig was. Dat was maar aanstellerij betoogde hij. Alsof hij de komende weken weer onbekommerd huwelijken van mensen met een gelijk geslacht zou gaan inzegenen. Ook op die huwelijken mag de zegen van God rusten, ook van die huwelijken mag goeds uitgaan en ook die huwelijken mogen voorbeelden zijn van liefde en trouw. Maar die zogenaamde priester wil er niets van weten, ook bij hem gaan regels boven mensen. Dit soort regels staan niet in de Bijbel, zo horen bij een traditie die te verwerpen is. Dat Liefde hoort te regeren staat in de Bijbel tenminste wel vast.Â
Â
Het Evangelie van Marcus is geen journalistiek verslag van het leven van Jezus van Nazareth. Het verhaal is opgeschreven na de verwoesting van de Tempel in het jaar 70. De bedoeling was om die verhalen over Jezus van Nazareth te vertellen die de pas gevormde gemeenten van gelovigen konden helpen om het geloof in Jezus van Nazareth en zijn manier van leven vast te houden. Ook in dit gedeelte gaat het over zaken die na de verwoesting van de Tempel belangrijker zouden worden. De leerlingen hadden in korte tijd veel mensen voor de nieuwe beweging gewonnen Maar grotere aantallen niet Joden, Heidenen als wij, leverden een probleem op. Moesten die ook mee gaan doen met de ingewikkelde spijswetten van de Joden? Uiteindelijk hadden ze na veel strijd besloten dat die dwang nu juist in strijd was met de Weg van Jezus van Nazareth. Daarvan vindt je hier de weerslag. Niet wat de mens binnen gaat maakt onrein maar wat uit de mens komt. Voor ons lijkt dat vanzelfsprekend te zijn. De vraag blijft natuurlijk waarom wij dan zo gevoelig zijn voor mooie praatjes van politici, over fatsoen en normen en waarden, over de angst die je zou moeten hebben voor de Islam, over de noodzaak wapens te kopen in plaats van brood voor armen, over het steunen van onze landbouwproductie zodat boeren in arme landen geen plaats krijgen. De Weg van Jezus van Nazareth was de armen en verdrukten als maatstaf te nemen, werd hen recht gedaan dan gaat het goed, werden zij het slachtoffer dan gaat het slecht. Laten we dat vandaag ook doen, uit de mens komen slechte dingen, wees gewaarschuwd.