En nu iets voor u, rijken!

Jakobus 5:1-6

Toen we met de lezing van de brief van Jacobus begonnen, vijf hoofdstukken geleden, leerden we dat de brief gericht was aan de hele bewoonde wereld zoals Jacobus die toen kende, dus aan de hele bewoonde wereld zoals wij die nu kennen. En is nu de klacht van Jacobus beperkt tot de eerste eeuw van onze jaartelling toen deze brief geschreven werd? Nee, hij zou vandaag voorgelezen kunnen worden in de Algemene Vergadering van Verenigde Naties of op de jaarlijkse Wereld Handelsconferentie. Wie op een goede dag een Wereldwinkel of Fair Tradewinkel binnenloopt en eens informeert hoe het nu zit met de goederen die ze daar verkopen en waarom dat op die manier nodig is die zal schrikken van de verhalen over vergaande onrechtvaardigheid. Over steun aan Europeese boeren waardoor boeren in arme landen geen middelen van bestaan hebben. Over bescherming van Europeese voedselindustrieën waardoor arbeiders in arme landen de grondstoffen uit hun eigen landen niet kunnen bewerken en hier verkopen. Over het dumpen van overschotten van onze eigen markten waardoor in arme landen geen gezonde markten tot ontwikkeling kunnen komen. Over de bescherming van zogenaamde intellectuele eigendom waardoor zieken de noodzakelijke medicijnen worden onthouden. Maar je leert ook over producten voorzien van het Fair Trade of Max Havelaar label die garanderen dat de boeren en arbeiders die er in arme landen voor gewerkt hebben een eerlijk loon krijgen. Je leert over corporaties gesteund door de Nederlandse vakbeweging en ontwikkelingsorganisaties, over microkrediet gesteund door de Verenigde Naties en Westerse banken. Veel van de rijkdom die je in het rijke westen, het rijke noorden zeggen we tegenwoordig, tegenkomt is het gevolg van directe uitbuiting van het arme zuiden van de wereld. Die uitbuiting is niet opgehouden toen we doorkregen hoe onrechtvaardig de handelsverhoudingen in de wereld in elkaar zitten. De politieke partijen die zich opwerpen als beschermers van de rijken onder het motto dat dat christelijk zou zijn hebben nog altijd zo ongeveer de meerderheid in ons land en in Europa. Maar heel langzaam komt daar verandering in. Het geroep van de maaiers die het eerlijk verdiende loon niet kregen moet echt versterkt worden door de gelovigen uit de rijke landen. Wij mogen er immers op vertrouwen dat het Koninkrijk van eerlijk delen en de bevrijding van de armen nabij is. Het ligt onder ons handbereik dus laten we er vandaag nog werk van maken.