Psalm 47
Â
Morgen hebben we een vrije dag en vandaag mogen we alvast een loflied zingen. Waarom we morgen een vrije dag hebben weten nog maar weinig mensen. Het is een Algemeen erkende Christelijke Feestdag, maar in heel veel Christelijke kerken blijven morgen de deuren dicht en is er geen helderheid over deze feestdag te krijgen. We zullen het er hier dus morgen over hebben. Maar vandaag zingen we. Een psalm van de Korachieten. Dat waren dienaren van de Tempel en zij hadden als bijzondere taak de drempels, ofwel de ingang, van de Tempel te bewaken. zij maakten dus uit wie er wel en wie er niet de Tempel in Jeruzalem binnen mocht. Ze hadden die taak overigens al sinds het volk door de woestijn trok en de Heilige Tent had gebouwd om de Wet van de Woestijn te bewaren.
In deze psalm zingen ze dat iedereen van de hele wereld welkom is. De vorsten van alle volken zijn immers bijeen in het gevolg van Abraham en de kinderen van Abraham vormen het volk Israel dat de Tempel als centraal heiligdom heeft. Het is daarmee een psalm die ongetwijfeld een rol heeft gespeeld in de discussie onder de volgelingen van Jezus van Nazareth na Pinksteren. Al heel snel na Pinksteren werden Grieken, Samaritanen en Romeinse bezetters bij de nieuwe beweging betrokken. Dat veroorzaakte nogal veel onrust in de nieuwe beweging van de Weg. Barnabas werd naar Antiochië gestuurd omdat daar alle deuren werden open gezet en de leerlingen voor het eerst christenen werden genoemd.
Christenen hebben geleerd, en de Joden wisten het altijd al, dat alle volken van de wereld onder de heerschappij van God, onder de macht van Liefde, zijn gesteld. Alle mensen zijn zusters en broeders, alle mensen horen bij elkaar. De ziekelijke vreemdelingenvrees van sommige Tweede Kamerleden, een hele fractie is er mee besmet en misschien zelfs een hele coalitie, is dan ook verre van Christelijk en verdient een voortdurende veroordeling vanuit de verkondiging van die goede boodschap van Jezus van Nazareth. Juist als we samen een samenleving willen en durven vormen, als we echt durven en willen delen met anderen hoe vreemd aan ons ook, dan gaat de wet van de liefde werken en hoeven we niet meer bang te zijn voor geweld en onderdrukking. Wij mogen beginnen, zoals de kinderen van Korach ons leren, wij hoeven niet te wachten op anderen. God heerst, God lof.