1 Petrus 1:13-25
De eerste zin van het gedeelte dat we vandaag lezen is kennelijk moeilijk uit het Grieks te vertalen. Vroeger vertaalde men “omgord de lendenen van Uw verstand” Ga er maar aanstaan omdat eens op een verjaardag terloops aan iemand te zeggen. Maar de vertaling van “laat Uw geest voortdurend paraat zijn” is het misschien toch ook niet helemaal. De schrijver van de Petrus brief wil zijn lezers oproepen tenminste hun verstand te blijven gebruiken. Paulus had al eens gezegd dat alles geoorloofd was maar dat niet alles nuttig was. En als je nadenkt bij de dingen die je doet dan weet je dat er zaken zijn die plezierig lijken maar waarmee je anderen of jezelf schade toebrengt en die je dus beter zou kunnen laten. En tegen kinderen zeg je dus ook vaak genoeg dat ze eerst moeten nadenken voordat ze wat doen. Laat je dus niet afschrikken om het goede te doen door de angst dat het wel eens fout zou kunnen zijn, Jezus van Nazareth vergeeft dat, we noemen dat genade.
De schrijver van de Petrus brief roept ons op een leven te leiden dat “heilig” is. Ook zo’n versleten term uit de oude kerk. Hoe doe je dat, een leven leiden dat heilig is. Als je nu weet dat “heilig” , apart gezet, kostbaar en heel betekent, dan komt het misschien naderbij. De term komt van de dieren die moesten worden geofferd. Daar mocht geen gebrek aan zijn, geen vlekje en geen scheefgroei. Zo moeten we dus ons leven ook leiden, zonder gebrek, zonder dat je terug moet zien op de pijn die je anderen hebt aangedaan, zonder de schade die een mens anderen kan toebrengen, maar met de liefde waarmee je de naaste kan omringen. Het goede doen en niet dan het goede, dat is een heilig leven leven. Dat je dan in deze wereld een vreemdeling bent dat vloeit daar als vanzelf uit voort, zo gewoon is het niet dat er mensen zijn die eerst het goede voor een ander doen en dan pas aan zichzelf denken.
Die vergelijking met dat offerdier komt niet zomaar uit de lucht vallen. De bevrijding van de slavernij ging heel duidelijk gepaard met het offer van een lam. Het bloed werd aan de deurposten gesmeerd en daardoor ging er in die huizen die nacht niet iemand dood en werden de bewoners van die huizen het land uitgejaagd waardoor ze bevrijd waren van de slavernij waaraan ze onderworpen waren. Zo heeft Jezus van Nazareth laten zien hoe je de liefde kunt volhouden tot de dood toe onder het ergste lijden dat je je kunt voorstellen. Als dat kan dan kunnen wij elke dag opnieuw onze naaste lief hebben als onzelf. Dat is dus met hem uit de dood opstaan, niet langer ons handelen laten bepalen door de dood, maar opstaan en doorgaan tot die nieuwe wereld komt waar de dood niet meer zal zijn. Zelf zijn we als gras, maar die boodschap van bevrijding van de dood blijft, daar mogen wij elke dag aan werken en de volgende generaties ook, dag in dag uit, ook vandaag dus weer.