2 Makkabeeën 7:30-42
Hier komen we dan aan het einde van het verhaal over de zeven broers en hun moeder en hoe ze gemarteld werden en gedood omdat ze ingeburgerd wilden blijven in het volk van Mozes en niet wilden inburgeren in het volk en de cultuur van de Griekse koning. De jongste broer heeft nog de langste preek tegen de koning. Hij schuift de schuld voor de marteling en de dood op zichzelf en dat wat hij en zijn broers verkeerd hebben gedaan. Als je je onvoldoende houd aan het Heb-Uw-Naaste-Lief-Als-Uzelf dan loop je vanzelf rampspoed en ellende op. Maar als je willens en wetens rampspoed en ellende veroorzaakt en over andere mensen brengt dan ben je voor eeuwig verdoemd. Voor ons is natuurlijk de vraag hoe ver dat gaat. Want dat staat er niet bij. Wij martelen immers niet zelf, wij vermoorden geen burgers omwille van hun geloof. Natuurlijk, er zijn er in ons volk die mensen het land uit willen sturen omdat ze anders geloven als de meeste Christenen, die mensen willen bepaalde vormen van geloof zelfs verbieden in ons land. Dat is al eenzelfde vorm van dwang als de Griekse Koning op de Joden toepaste en we mogen op grond van dit verhaal uit het boek dat niet in de Bijbel staat aannemen dat de Bijbel zelf dat gedrag veroordeelt. Maar hoever gaat onze betrokkenheid. Op tal van plaatsen in de wereld worden mensen gemarteld om wat ze vinden, ze worden gevangen gezet en soms gedood. Ook al gebeurt dat in andere landen zijn wij dan mede schuldig? Het gaat natuurlijk wel altijd om onze zusters en broeders. Alle mensen op de wereld zijn door God geschapen wordt ons door de zeven broers en hun moeder vertelt. Als we daarin geloven dan zijn we ook verwant aan alle mensen en worden dus verwanten van ons gemarteld en gedood omwille van hun overtuiging, ook al is die overtuiging niet altijd de onze. Een organisatie als Amnesty International komt voor hen op. Niet namens een regering of een bepaalde overtuiging maar omdat alle mensen het recht hebben op hun eigen overtuiging en het uitdragen van die overtuiging. En ook al heb je volgens sommige menselijke wetten een straf verdiend dan moet die straf menselijk worden opgelegd en uitgevoerd. Ook mensen die fout zijn geweest verdienen een eerlijk proces en niemand mag zo gestrafd worden dat de dood er op volgt of dat het uitloopt op marteling en lijden. Amnesty International beroept zich daarbij op de Algemene Verklaring van de rechten van de mens zoals die vastgesteld zijn door de Verenigde Naties en op de verklaring omtrent Kinderrechten van de VN. Gelovigen in de God van Israël mogen zich dan beroepen op de Bijbel, hun opdracht van de God van Israël om mensen tot hun recht te laten komen, ze voeren uiteindelijk dezelfde strijd als Amnesty International. Wegkijken, negeren, handelen met foute regiems, tolereren van fout gedrag maakt ons dus mede schuldig aan het voortduren van marteling en onrecht. Via email, het schrijven van brieven, het tekenen van petities en financiële ondersteuning kunnen we het werk van Amnesty International ondersteunen. Zij geven ons de instrumenten om effectief op te kunnen staan tegen onrecht en geweld tegen individuen. Wat let ons om hun instrumenten te gebruiken. Wij willen toch niet een wereld waarin zeven broers en hun moeder gemarteld en gedood kunnen worden omdat zij niet geloven wat de overheid wil dat ze geloven?