Nehemia 6:10-19
10 Toen ik op bezoek was bij Semaja, de zoon van Delaja, de zoon van Mehetabel, deed hij zeer bezorgd en zei: ‘Wij moeten naar het huis van God gaan, elkaar ontmoeten in het hart van het heiligdom; we moeten de tempeldeuren sluiten, ze komen om u te doden, ze komen u doden in de nacht.’ 11 Maar ik zei: ‘Zou iemand in mijn positie op de vlucht slaan? Waarom zou iemand als ik zijn leven redden door het heiligdom binnen te gaan? Nee, ik ga niet.’ 12 Ik had namelijk gemerkt dat het niet God was die hem opdracht had gegeven deze profetie tegen mij uit te spreken, maar dat Tobia en Sanballat hem ervoor hadden betaald. 13 Hij was betaald om mij bang te maken, zodat ik op zijn voorstel zou ingaan en heiligschennis zou plegen. Dan hadden ze iets om mij zwart te maken en mij in opspraak te brengen. 14 Mijn God, denk aan alles wat Tobia en Sanballat hebben gedaan, en ook aan de profetes Noadja en de andere profeten die erop uit waren mij bang te maken. 15 Na tweeënvijftig dagen was de muur voltooid, op 25 elul.16 Toen de volken rondom ons, onze vijanden, dat hoorden, werden ze bang en voelden ze zich klein, omdat ze beseften dat dit werk door onze God tot stand was gebracht.17 In die tijd onderhield een aantal vooraanstaande Judeeërs een intensieve briefwisseling met Tobia. 18 Velen in Juda waren door een eed met hem verbonden, omdat hij de schoonzoon was van Sechanja, de zoon van Arach, en zijn zoon Jochanan getrouwd was met de dochter van Mesullam, de zoon van Berechja. 19 In mijn aanwezigheid gaven ze zelfs hoog van hem op, en ze vertelden alles wat ik zei aan hem door. Tobia zelf stuurde mij brieven om me bang te maken. (NBV21)
In de verhalen over Jezus van Nazareth kom je voortdurend de roep tegen “Vrees niet”. Dat begint al bijna voor de geboorte van Jezus en gaat door tot de beschrijving van wat wij noemen de “Hemelvaart”. Het lijkt ook het levensmotto te zijn van Nehemia. Op allerlei manieren wordt geprobeerd hem bang te maken. Goede vrienden, deftige bestuurders ja zelfs profeten en profetessen proberen hem angst aan te jagen. En uiteindelijk zijn de enigen die bang worden de omringende volken als ze zien dat ondanks alles dat handjevol zielige Judeeërs er in slagen om de muur rondom de stad van de vrede met de twaalf poorten helemaal te herstellen, er weer deuren in te hangen en wachters op de muren te zetten. Daar hoef je niet bang voor te zijn, Nehemia slaagt in zijn opzet. Ook tegenwoordig worden we bang gemaakt. We worden bang gemaakt voor het internationale terrorisme, we worden bang gemaakt voor het extremistische Moslim geloof, we worden bang gemaakt voor criminaliteit en hangjongeren.
Maar is al dat bang maken nu wel zo nodig? Tegen de angst voor hangjongeren is een boek verschenen met tientallen tips. Die tips komen vaak neer op de raad “doe eens vriendelijk”, een poging tot een eerlijke begrijpende ontmoeting doet de angst namelijk vaak van twee kanten verdwijnen. Bouwen aan een stad van vrede zou je dat kunnen noemen. Dat geld ook voor de angst voor die vreemde godsdienst met haar rare gebruiken. Ga eens kijken in een moskee, knoop eens een gesprek aan, organiseer eens een gezamenlijke maaltijd. Dan blijkt dat angst vaak helemaal niet nodig is. Dan blijkt dat je zaken als deelname aan de samenleving, leren van de taal, onderdrukking van vrouwen, afwijzing van homo’s en zo, ook best bespreekbaar kunt maken in een respectvol gesprek en een echte ontmoeting. Misschien dat bestrijding van het internationale terrorisme ook wel beter werkt als we wat meer respect tonen voor landen in oorlog.
Dat we de zelfstandigheid van Israël steunen staat buiten de discussie, maar waarom steunen we zelfstandigheid van Palestina niet? Waarom zijn de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever nog steeds niet samen een onafhankelijk land waarmee een even innige band kunnen opbouwen als met Israël? Ooit hebben we in de algemene vergadering van de Verenigde Naties toch gestemd voor een plan om het mandaatgebied Palestina op te delen en er twee landen te stichten? We hoeven toch niet bang te zijn voor mensen die net als wij in vrede willen leven in een eigen land met een eigen regering? Nehemia liet zich niet bang maken zo vertelt ons het verhaal uit de Bijbel. Temidden van angstzaaiers en haatzaaiers gaat hij onverdroten voort aan de bouw van de stad van vrede, Jeruzalem. Het staat in de Bijbel zodat wij zijn voorbeeld kunnen volgen. We kunnen er vandaag nog mee beginnen.