1 Korintiërs 6:12-20
Dat zou mooi zijn. Toch, andere mensen als object beschouwen, we hebben er niets mee dus we kunnen vrijuit onze lusten bevredigen, zonder rekening te houden met een ander. Maar zo is het niet, schrijft Paulus. Wie zich verenigt met een ander verenigt zich met een ander mens, neemt daarvoor dus medeverantwoordelijkheid voor, verandert zelf en verandert de ander. Dat laat zich niet afkopen. Veel mensen realiseren zich dat niet, of ze realiseren zich het wel maar sluiten zich er voor af. Het beroerde is dat je steeds weer opnieuw hetzelfde moet, of nog extremer, omdat het niet voldoet. Er ontbreekt steeds wat, je lusten worden wel bevredigd maar je voelt je nog steeds niet voldaan. Er ontbreekt dus de liefde en de liefde is van God. Daarom noemt Paulus het lichaam een Tempel van God. Als je een ander mens als object, als voorwerp, gebruikt om je lusten te bevredigen dan verontreinig je dus de Tempel van God. De Tempel waar de Wet van houden van je naaste als van jezelf bewaard zou moeten worden. De Tempel die geen beeld van God in zich heeft maar zich in het beeld van God, en naar zijn beeld ben je geschapen, bevindt. Daarom kan Paulus zeggen dat alles is toegestaan maar niet alles goed is. Als God je beheerst wil je dus niet dat er ook nog iets anders is dat je beheerst. Als God je beheerst ben je voortdurend bezig met de armsten, de minsten in de wereld. Want als je je lichaam als Tempel gebruikt dan krijg je zelf een bijzondere betekenis. In Rooms Katholieke kerken zie je nog wel eens van die grote kruisbeelden hangen met een figuur er aan die Jezus van Nazareth zou moeten voorstellen. Vlak na de oorlog hing er in een Duitse Kerk zo’n kruisbeeld met een figuur zonder armen. Er onder hing een briefje met de tekst “Ik heb geen andere armen dan de uwe”, een raak onderschrift. Wij zijn het zelf die het werk van Jezus van Nazareth vandaag de dag mogen doen. Jezus van Nazareth riep zelf eens op om als je gedwongen wordt een mijl te gaan dan maar twee mijl te gaan. Voor het bewaren van de vrede moet je immers altijd een stap meer durven gaan. Daarom schrijft Paulus dat je je met God kan verenigen. In Zijn Geest ga je leven en handelen. Daar past niet bij dat je anderen misbruikt, als voorwerp ziet die jou kunnen bevredigen. Daar past bij dat je je inzet voor anderen, helpt waar dat kan, stem geeft aan de stemlozen. Dan is je lichaam een Tempel van de Heilige Geest, die woont dan in je. Dat is niet iets dat je zelf verzint, daar heb je God voor nodig, daar heb je het verhaal over God voor nodig, dag in dag uit. Maar God eer bewijzen met ons lichaam doen we door onze handen, onze voeten en ons hoofd in te zetten voor de minsten onder ons. Dat kunnen we elke dag en elk moment weer opnieuw.