1 Korintiërs 7:1-9
Door de eeuwen heen hebben godsdiensten en religies invloed proberen uit te oefenen op de sexualiteit van mensen. Er werd gecastreerd, vrouwen werden besneden, er was tempelprostitutie, er was gewijde homosexualiteit, zowel van mannen als van vrouwen, er was levenslange sexuele onthouding, er was sex met dieren en met voorwerpen, zelfs sex met doden werd godsdienstig voorgeschreven. In de dagen dat Paulus deze brief schreef was de communicatie in het Romeinse Rijk zo groot dat op allerlei plaatsen in dat Rijk allerlei voordien lokale godsdiensten naast elkaar werden beoefend. Paulus verwerpt al die godsdienstige sexuele uitingen. Nu kom je gemakkelijk tot de conclusie dat je dan helemaal maar geen sexuele gemeenschap moet hebben. De christenen in Korinthe hadden die vraag kennelijk per brief aan Paulus gesteld. Maar Paulus benadrukt dat het Christendom geen regels kent, alleen mensen. Als een man met een vrouw en een vrouw met een man is getrouwd dan stellen ze zichzelf aan elkaar ter beschikking, ze zorgen dan daarbij ook voor elkaar. Dat is geen plicht, huwelijksplichten kent Paulus niet, maar man en vrouw zorgen voor elkaar in liefde. Natuurlijk zijn er mensen die vrijwillig afzien van het aangaan van relaties. Paulus heeft dat zelf kennelijk ook gedaan maar beroemd zich daar niet op, het is ook geen voorbeeld dat nagevolgd moet worden. Sexuele onthouding omdat het zou moeten om godsdienstige redenen leidt volgens Paulus altijd tot ellendige toestanden. Wij hoeven maar naar de Rooms Katholieke Kerk te kijken om de waarheid daarvan in te zien. Zelfs voor weduwen en weduwnaars schept Paulus de ruimte om opnieuw hun leven op te bouwen en we zien maar al te vaak dat erfenissen en kinderen dat niet altijd even gemakkelijk maken. Maar stiekume relaties en schijnargumenten, zoals godsdienstige voorschriften, worden apert afgewezen, het is beter te trouwen dan te branden van begeerte. De zorg voor elkaar staat voorop, mensen horen nu eenmaal niet alleen te blijven en mensen hebben liefde en zorg nodig. Die zorg voor elkaar gaat tot in het bed, daarbij moet je soms je eigen gevoel opzij zetten, maar je eist van elkaar niet dat de ander zijn of haar eigen gevoel opzij zet. Uit de zorgvuldigheid waarmee Paulus hier zijn zinnen formuleert, en benadrukt dat hij niemand iets wil opleggen, blijkt dat mensen elkaar nooit en te nimmer als object, als voorwerp, mogen beschouwen, ook binnen het huwelijk niet. Dat wij verkrachting binnen het huwelijk nu eindelijk strafbaar zijn gaan stellen is eindelijk begrijpen wat Paulus in de eerste eeuw van onze jaartelling al aan de mensen in Korinthe schreef. En let op, het krijgen van kinderen wordt nergens genoemd, daar gaat de relatie tussen man en vrouw al helemaal niet om, het gaat om de liefde voor elkaar.