Numeri 11:24-35
24 ¶ Mozes ging naar buiten en bracht de woorden van de HEER aan het volk over. Daarna bracht hij zeventig oudsten van het volk bijeen en stelde hen rond de tent op. 25 Toen daalde de HEER af, in de wolk. Hij sprak tot Mozes en droeg een deel van de geest die op hem rustte, op de zeventig oudsten over. Zodra de geest op hen rustte begonnen ze te profeteren. Dat is daarna niet opnieuw gebeurd. 26 Twee mannen, van wie de een Eldad heette en de ander Medad, waren in het kamp gebleven; ze stonden wel op de lijst van zeventig maar waren niet naar de tent gegaan. Zodra de geest op hen rustte begonnen ook zij te profeteren, in het kamp. 27 Een jongeman rende naar Mozes toe en zei: ‘Eldad en Medad zijn in het kamp aan het profeteren!’28 ‘Zeg dat ze daarmee ophouden, heer!’ zei Jozua, de zoon van Nun, die van jongs af aan Mozes’ rechterhand was geweest. 29 Maar Mozes zei: ‘Denk je soms dat jij voor mijn belangen moet opkomen? Legde de HEER zijn geest maar op heel het volk! Profeteerde iedereen maar!’ 30 Daarop keerden Mozes en de oudsten van Israël naar het kamp terug. 31 ¶ Toen liet de HEER een wind opsteken, die vanaf de zee kwartels aanvoerde en ze boven het kamp liet neervallen. Ze lagen overal rond het kamp, tot op een afstand van een dagreis, in een laag van wel twee el dik. 32 Het volk raapte de kwartels op en was daar de hele dag en de hele nacht mee bezig, en ook de hele volgende dag. Niemand verzamelde minder dan tien ezelslasten. Ze legden ze overal rond het kamp te drogen. 33 Maar ze hadden het vlees nog niet fijngekauwd of de HEER ontstak in woede tegen het volk en bracht het een grote slag toe. 34 Die plaats kreeg de naam Kibrot-Hattaäwa, naar het onverzadigbare volk dat daar begraven werd.35 Van Kibrot-Hattaäwa trok het volk verder naar Chaserot, en daar bleven ze een tijdlang. (NBV)
Het is nooit goed of het deugt niet. Probeer je wat verlichting te brengen dan hoort het niet of het gaat niet volgens de regels en dan heb je nieuwe problemen. De Tent der Ontmoeting, die we ook kennen als de Tabernakel, daar waar de richtlijnen van Mozes werden bewaard, werd nu eens opgesteld buiten de legerplaats. Daar moesten ze samenkomen en daar kregen de zeventig vertegenwoordigers van het volk te horen dat ze de macht van Mozes voortaan zouden delen. Die macht was direct religieus gekoppeld en dat delen maakte dus diepe indruk. Maar het nam ook de nodige spanning weg en de 70 gingen compleet uit hun dak. In het Hebreeuws staat er niet alleen dat ze profeteerden maar dat ze zongen als profeten, een extatische vorm van religieus beleven dat je ook vandaag de dag in het Midden Oosten nog tegen kunt komen.
In Israel maakten ze daar geen gewoonte van want het gebeurde maar één keer staat er. Niet iedereen was naar de Tent van de Ontmoeting gegaan. Twee vertegenwoordigers waren in het legerkamp achtergebleven en dat hoorde dus niet! Die moest je opsluiten. De jonge Jozua, lijfwacht van Mozes, moest nog heel veel leren voordat hij de macht zou mogen overnemen. Die twee hadden het zo ook begrepen, ze deelden nu de verantwoordelijkheid maar ook het Goddelijke met Mozes. Was iedereen maar bereid op die manier voor het volk te zorgen. Want zo ging het niet natuurlijk. Toen ze eindelijk door hadden dat er ook de woestijn volop vlees te vinden is waren er bij die niet konden ophouden met schrokken en zich volproppen. En daar ga je dan vervolgens dood aan. In plaats van de kwartels te drogen, mee te nemen en te delen met wie het nodig heeft, schrok je zo veel mogelijk en zo snel mogelijk naar binnen. Daarom werd de plaats genoemd: Graven der Begerigen, de manier waarop de Nieuwe Bijbelvertaling vertaalt verbergt soms helaas de betekenis want Graven der Begerigen kennen wij ook.
Denk maar aan de chauffeurs van de ASO bakken, de benzine of diesel slurpende auto’s die binnensteden vervuilen en verstoppen en brandstof verbruiken alsof er geen energiecrises is, het klimaat sneller veranderd als gedacht was en de olie echt opraakt in de wereld. Het zijn autobezitters die zich gedragen als de onverzadigbare verzamelaars van de kwartels in de woestijn. Alleen het eigen kortstondig genot telt en verder niets. In de Woestijn was de oplossing dat ze er aan dood gingen, mooi gezegd is dat hier: God straft onmiddellijk. Wij zouden zo’n geordende maatschappij kunnen zijn dat we de ASO bakken gewoon zouden kunnen verbieden. Dat doen we dus niet, wij beschermen de rijken, bij ons kunnen de oliemaatschappijen bekend maken dat de winsten nog nooit in de geschiedenis zo hoog zijn geweest. Bij ons gaan de armen in de wereld dood omdat alle winst verzameld wordt in de rijke landen, de landen die toch al ezels genoeg hebben om de lasten te dragen. De Weg van het volk Israel lijkt daardoor toch een betere weg om te gaan.