Psalm 124
Vandaag zingen we met de kerk mee de honderdenvierentwintigste psalm. In heel veel Protestantse kerken in Nederland klinkt het laatste vers van deze psalm als opening van de kerkdienst, “Onze hulp is in de naam van de Heer die hemel en aarde gemaakt heeft”. Dat is een heel oude protestantse traditie en deze tekst wordt soms ervaren als een soort toverspreuk die van een bijeenkomst van mensen ineens een kerkdienst maakt. Zo is het natuurlijk niet, maar het is goed om, als je je met elkaar bezint op de betekenis van het verhaal van Israel en het verhaal van Jezus van Nazareth voor deze tijd, je te richten op het Algoede. Dat is wat de mensen zongen toen ze op weg gingen naar de Heilige Tent of de Tempel waar de Wet werd bewaard om de jaarlijkse maaltijd met famillie, armen en vreemdelingen te houden. We zijn in de dagen waarin Moslims het suikerfeest vieren en overal in het land zogenaamde Iftar maaltijden worden gehouden die ook het delen van de rijkdom met armen en vreemden tot doel hebben. We gaan immers samen terug op de gastvrijheid van Abraham. Dat je gaat delen met armen en vreemdelingen wordt je overigens meestal niet in dank afgenomen. Ook dat bezingt de psalm, als je niet op de weg van het Algoede zou zijn geweest dan hadden de mensen je levend verslonden. Het is alsof je de politici hoort die angst zaaien voor de Islam en elk contact met anders gelovigen veroordelen. Een Rita Verdonk bijvoorbeeld, die kritiek op uitwassen van sommige Moslims, zoals Theo van Gogh die terecht naar voren bracht, gebruikte als rechtvaardiging van haar beleid van het opzetten van bevolkingsgroepen tegen elkaar. Ze heeft het zelfs voor elkaar gekregen dat de politie straks premies krijgt voor het oppakken van vreemdelingen, alleen gaat het nu niet meer om individuele premies zoals in de Tweede Wereldoorlog maar om premies per korps. Die angst voor vreemdelingen is echter onterecht. De kinderen van Abraham, hebben we gezien, zijn famillie. Mocht je dus uitgenodigd worden voor een Iftar maaltijd ga dan op de uitnodiging in en geneer je niet zelf vreemdelingen aan tafel uit te nodigen. Dat maakt onze samenleving pas echt veilig.