Kolossenzen 2: 6-15
6 Volg de weg van Christus Jezus, nu u hem als uw Heer aanvaard hebt. 7 Blijf in hem geworteld en gegrondvest, houd vast aan het geloof dat u geleerd is en wees vervuld van dankbaarheid. 8 Wees op uw hoede en laat u niet meeslepen door holle en misleidende theorieën die op menselijke tradities zijn gebaseerd en zich richten op de machten van de wereld en niet op Christus. 9 Want in hem is de goddelijke volheid lichamelijk aanwezig, 10 en omdat u één bent met hem, het hoofd van alle machten en krachten, bent ook u van die volheid vervuld. 11 In hem bent u ook besneden, niet door mensenhanden, maar met de besnijdenis van Christus, door het afleggen van het aardse lichaam. 12 Toen u gedoopt werd bent u immers met hem begraven, en met hem bent u ook tot leven gewekt, omdat u gelooft in de kracht van God die hem uit de dood heeft opgewekt. 13 ¶ U was dood door uw zonden en door uw onbesneden staat, maar God heeft u samen met Christus levend gemaakt toen hij ons al onze zonden kwijtschold. 14 Hij heeft het document met voorschriften waarin wij werden aangeklaagd, uitgewist en het vernietigd door het aan het kruis te nagelen. 15 Hij heeft zich ontdaan van de machten en krachten, hij heeft hen openlijk te schande gemaakt en in Christus over hen getriomfeerd.(NBV)
Het contact tussen Paulus, zijn reisgezelschap en de gemeente in Kolosse is tot stand gekomen nadat Paulus een weggelopen slaaf, Onesimus, teruggestuurd had naar zijn eigenaar Filemon, een vooraanstaand lid van de gemeente in Kolosse, met het verzoek die slaaf niet te doden zoals gebruikelijk was maar op te nemen als broeder in Christus. Het was een heel concrete politieke actie die tegen alles inging wat in het Romeinse Rijk als gewettigd en verstandig gevonden werd. Dit soort politieke acties valt meestal niet goed in gelovige gemeenschappen, zeker niet als ze hun goede naam in de samenleving willen behouden.
Actievoerders die zich inzetten voor vrede tussen de Palestijnen en Israël en daarvoor Palestijnse Christenen in hun verzoeningswerk willen steunen kunnen er over meepraten. Het is veel gemakkelijker om de verzoening tot onhaalbaar te verklaren en het alleen op te nemen voor de staat Israël. Ook de gelovigen die vreemdelingen zonder papieren willen helpen worden verketterd als onruststokers net als mensen die een eerlijk gesprek willen voeren met Moslims, zonder hen bij voorbaat er van te beschuldigen dat ze een achterlijk geloof hebben. Bidden en zingen, worship en praise worden vaak belangrijker gevonden dan het navolgen van Christus die zijn hand uitstak naar de minsten.
In de dagen van Paulus en zijn reisgezelschap waren het de Griekse Filosofen die een ordelijke kosmos en een ordelijke samenleving propageerden. In Tarsus waar Paulus vandaag kwam was de Stoa een belangrijke stroming en tot op vandaag de dag leren dominees en theologen over Plato en Aristoteles en mogen ze kiezen wie hun voorkeur heeft. De brief aan de Kolossenzen roept de gelovigen op in Christus te blijven en zich niet in te laten met die Heidense filosofieën. De behoefte aan uiterlijke rust zou de gemeente zelfs weer in de armen van de Farizese Wet kunnen drijven. In Christus zijn we door het water van de doop, door de dood heengegaan. De besnijdenis is innerlijk en de liefde van God in ons hart gegrifd. Een echte gemeente van Christus kan dus niet anders dan de naaste liefhebben en de hand uit steken naar de minsten, ook vandaag niet.