Johannes 16:25-33
Eindelijk beginnen de leerlingen van Jezus het te snappen. De beelden die ze steeds gehoord hebben worden klare taal. Bijna Jip en Janneke taal. Dat iemand de wereld gaat verlaten snappen wij ook. Niemand heeft het eeuwige leven. Je kunt een beweging starten en daar de sterke leider van willen zijn die luistert naar het volk en doet wat het volk zegt, maar je vergeet dan dat je dood zult gaan. In de jaren 30 van de vorige eeuw was er zo’n beweging in Duitsland en vandaag de dag proberen ze zo’n beweging in Nederland op te zetten. Maar ook hier stelt niemand de vraag hoe het moet als de leider dood is. De vorige beweging, nog pas een paar jaar geleden, die afhing van een sterke leider eindigde in een moord op die leider. Daarmee verliep de beweging. De beweging die nu weer gestart wordt begint al met een klein ongeluk van de leider, als zou het een waarschuwing kunnen zijn. Maar niemand vraagt zich af hoe het zou moeten als de leider verdwenen is. In de beweging van Jezus van Nazareth ging het anders. Hij had de wereld overwonnen, hij was niet langer afhankelijk van de manier waarop het in de wereld toegaat. Zijn leiderschap was dienstknechtenwerk. De manier waarop hij het had gedaan kan ook door zijn leerlingen gevolgd worden, tot op vandaag de dag toe. Dat mannetjesmakerij, en ook van vrouwen maken ze dat soort mannetjes, alleen tot ijdelheid en daarmee tot leegheid leidt moet de geschiedenis toch wel duidelijk gemaakt hebben. Een beweging die haar leden tot zoutend zout maakt hoeft niet bang te zijn verloren te gaan als de leider de wereld heeft verlaten. Elk lid verspreid het licht en werft weer nieuwe volgelingen, nieuwe mensen die de Weg willen gaan. Dat iets van God komt blijft moeilijk te geloven, je kunt het gevaar daarom misschien maar beter uit de weg gaan. Dat de volgelingen van Jezus gevlucht zijn toen hij gevangen werd genomen is hen nooit kwalijk genomen. Alleen wat vrouwen bleven hem volgen tot aan het kruis en het graf, ze bleven zelfs in de nacht tegenover het graf. Maar die vrouwen werden niet als een gevaar beschouwd en verder genegeerd. Wat echt van God komt is dat onderling de vrede wordt bewaard. De beweging van Jezus van Nazareth ging en gaat niet zo als de bewegingen in deze wereld. Daarom blijven er in de geschiedenis telkens weer mensen opstaan die de aandacht vestigen op de minsten onder ons. Telkens weer worden we schijnbaar opgeschrikt door verhalen over moorden, verkrachtingen, hongersnoden en armoede. Maar telkens weer mogen we beseffen dat de Weg van Jezus van Nazareth ons de mogelijkheid geeft er wat aan te doen. Of er wat aan gedaan wordt hangt inderdaad van ons af, ook al krijgen we het soms zwaar te verduren.