Matteüs 17:24-27
Het antwoord kennen we allemaal: “ze innen de belastingen van anderen, nooit van hun eigen soort”. Een aantal jaren geleden heeft iemand eens uitgerekend wat de woonlasten waren van mensen met een minimuminkomen en wat de woonlasten waren van de minister van volkshuisvesting. Die laatste was toen van het CDA, dus zijn woonlasten kwamen niet veel hoger dan 2 % van zijn riante inkomen. Minima moesten bedragen betalen tot 30% toe. Denk nu dus niet dat een beperking van de aftrek van hypotheekrente echt bespreekbaar is. Dat aan een maximum verbinden, of de woonlasten op een gelijk percentage vastzetten zodat je van de belasting terugkrijgt als het meer is en moet bijbetalen als het minder is, of je nu huurt van een verhuurder of van de bank, dat zijn zaken die voor de rijken en de machtigen niet echt bespreekbaar zijn. Dan zouden de rijken ineens hetzelfde gaan verwonen als de armen, de armen moeten er altijd naar verhouding meer voor blijven betalen. Voor de vorm wordt er dus een heel klein beetje gedaan, maar verlaging van woontoeslag, afschaffen van uitkeringen, verhogen van tarieven openbaar vervoer, minimumprijzen voor studieboeken, belastingaftrek voor smeergeld, dat zijn zaken waar ook de huidige politici warm voor lopen,
Terwijl belastingen komen, zo leren we uit bovenstaand Bijbelverhaal, uit de arbeid van gewone mensen. Simon, bijgenaamd Petrus, was visser, dus moest hij vissen toen de vraag kwam of ze wel belasting betaalden. Komende weken zal het ook in onze politiek wel gaan over lastenverzwaring en lastenverlichting. Termen die politiek verhullen waar het echt over gaat. Want lastenverzwaring voor de rijken kan betekenen lastenverlichting voor de armen, de bejaarden en de zieken en gehandicapten. Lastenverlichting kan betekenen dat er meer op de overheidsuitgaven wordt bezuinigd en dus minder wordt uitgegeven voor uitkeringen en gezondheidszorg en dat betekent dus een aanmerkelijke lastenverzwaring voor de armen, de bejaarden en zieken en gehandicapten. Het belangrijkste zal wellicht helemaal niet aan de orde komen. Wat doen we aan de handelsbarrières voor de allerarmste landen, wat doen we aan de landbouwsubsidies die onze producten een ongerechtvaardigde voorsprong op de wereldmarkt geven, wat doen we aan de onrechtvaardige verhoudingen op de wereldmarkt die aanzienlijk bijdragen aan de honger en de ellende van de armen?
De discussie in onze dagen zal weer gaan over de hoogte van de defensie-uitgaven omdat we de armen moeten helpen met soldaten en kanonnen. Vredestroepen noemen ze dat. Armen helpen met rechtvaardige verhoudingen en eerlijke verdeling is er niet bij. Armen helpen door hun overtuigingen serieus te nemen en met hen in discussie gaan over extremisme is er al helemaal niet bij. Maaltijd houden bij de mensen die buiten de samenleving dreigen te vallen is een vloek, hoewel ook vandaag de dag thee een krachtiger wapen is dan traangas. Petrus kon het geld voor zijn belasting verdienen door gewoon zijn werk als visser te gaan doen. Wij kunnen misschien een beetje meepraten in de discussie over de verdeling van de belasting die door gewone mensen betaald wordt. Voor mensen van de weg van Jezus van Nazareth zal dat betekenen: eerlijk delen.